سفرنامه اسلوونی، سرزمین کوه ها و دریاچه ها

اسلوونی شروع سفرم به منطقه بالکان بود. از مرز ایتالیا وارد این کشور کوچک در کوه های آلپ شدم و بعد از سپری کردن چند روز با دوستانم، از مرز زمینی کرواسی خارج شدم. می دونستم اسلوونی زیباست ولی انتظار این همه زیبایی در این کشور کوچک رو نداشتم. با توجه به کوچک بودن اسلوونی، محل اقامتم در شهر لیوبلیانا پایتخت اسلوونی بود و روزانه به دیدن جاذبه های این کشور می رفتم و شب برمی گشتم. سفرنامه اسلوونی شامل گزارش های روزانه ایست که حین سفر می نوشتم و تصاویر این کشور زیبا به اون اضافه شده.

مختصری از اسلوونی

کشور اسلوونی (Slovenia) با دو میلیون نفر جمعیت و مساحت بیست هزار کیلومتر مربع جزو اروپای مرکزی محسوب می شه و با کشورهای ایتالیا، کرواسی، مجارستان و اتریش مرز زمینی داره. اسلوونی در سمت غرب حدود پنجاه کیلومتر خط ساحلی در دریای آدریاتیک داره. تقریبا همه جای این کشور با کوهستان های آلپ یا تپه پوشیده شده و یک نقطه صاف توش نمی شه پیدا کرد. به همین دلیل طبیعت این کشور فوق العاده زیبا هست و یک مقصد عالی برای دوستداران کوهستان، غار، دره، رودخانه و دریاچه محسوب می شه. بیش از نصف کشور منطقه حفاظت شده اعلام شده و اسلوونی یکی از سبزترین کشورهای دنیاست.

بدلیل رودخانه و کوه های فراوان، این کشور بهشت کوه نوردان و دوستداران قایقرانی در آب های خروشان هم محسوب می شه. مردم اسلوونی مهربان و مهمان نواز هستند و به زبان اسلوونیایی صحبت می کنند. اکثر مردم ورزشکار و قد بلند هستند و عاشق شراب و عسل. از هر بیست نفر اسلونیایی یک نفر کندوی عسل داره. در کل مردم آروم و صلح طلبی هستند.

ویزای اسلوونی

کشور اسلوونی عضو پیمان شینگن هست و با گرفتن ویزای اون می شه به کلیه کشورهای شینگن سفر کرد. خوشبختانه اسلوونی در ایران سفارت داره و برای دریافت ویزای اسلوونی باید به سفارتش مراجعه کرد. مدارک لازم برای ویزای اسلوونی مشابه بقیه سفارت های حوزه شینگن هست و شامل گذرنامه، مدارک شغلی، گواهی تمکن مالی و گردش سه ماهه حساب بانکی، عکس پرسنلی، ترجمه شناسنامه، رزرو پرواز، رزرو هتل، بیمه و ۸۰ یورو پول نقد هست. برای اطلاعات کامل تر می تونید به این مقاله مفصل که در مورد ویزای شینگن نوشتم مراجعه کنید.

با اینستاگرام در سفرها همراه من باشید. @safarnevesht

آدرس سفارت اسلوونی تهران، کامرانیه شمالی، خیابان شیبانی، کوچه همایون فرخ، پلاک ۲۴ و تلفن امور کنسولی و ویزای سفارت اسلوونی هم ۰۲۱۲۶۱۵۲۶۸۴ هست.

وبسایت سفارت اسلوونی در تهران هم اطلاعات به روزی در مورد ساعات کاری سفارت و روزهای تعطیل داره.

بهترین زمان سفر به اسلوونی

بهترین زمان سفر به اسلوونی از نظر من اوایل بهار هست. تا اواخر اردیبهشت هوا دوست داشتنیه و بعدش گرم می شه. اگر به اسکی و ورزش های زمستانی علاقه دارید بهترین زمان سفر به اسلوونی برای شما زمستان هست.

بلیط پرواز ایران به اسلوونی

از هیچکدام از شهرهای ایران پرواز مستقیم به لیوبلیانا و اسلوونی وجود نداره. با هواپیمایی ترکیش، قطری و امارات می شه از تهران به لیوبلیانا (با یک توقف) پرواز کرد. پروازها کمی گرونه و یک پرواز رفت و برگشت از ۵۵۰ دلار شروع می شه. اگر زمینی به ترکیه برید قیمت پرواز ها از استانبول منطقی هست و با ۱۵۰ دلار هم می شه بلیط رفت و برگشت خرید.

برای پیدا کردن بلیط های ارزان به اسلوونی در تاریخ مدنظر خودتون می تونید به راهنمای خرید بلیط ارزان مراجعه کنید.

روز اول، قلعه پِرِدیاما و غار شگفت انگیز اشکوتسیان

ده دقیقه از نیمه شب گذشته بود که به لیوبلیانا (Ljubljana) پایتخت اسلوونی رسیدم. حدود چهار ساعت در اتوبوس بودم تا از شهر ونیز ایتالیا به لیوبلیانا برسم. اسلوونی هم جزو محدوده شینگن هست و کنترل مرزی در کار نبود.

همین که پیاده شدم و کوله م رو روی دوشم انداختم، ژیگا و ته آ میزبانانم از کوچ سرفینگ رو دیدم که برای بردن من به ترمینال اومده بودند. خیلی حس خوبیه وقتی به یک شهر غریب می رسی یک نفر بیاد دنبالت 👌

با اینستاگرام در سفرها همراه من باشید. @safarnevesht

ژیگا به همراه برادر و مادربزرگش و همسرش ته آ که اهل کرواسی هست توی یک خونه نسبتا بزرگ با یک باغچه زیبا زندگی می کنند. اتاق من طبقه سوم و زیر شیروانی بود. شب استراحت خوبی کردم و صبح روز بعد یک صبحانه مفصل با دوستانم خوردم.

روز اول با ژیکا و ته آ به گردش رفتیم. همه تلاشم این بود آخر هفته برسم چون میزبانم گفته بود وقت داره جاهایی که با حمل و نقل عمومی دیدنش سخته و یا غیرممکن رو بهم نشون بده.

بعد از خوردن صبحانه دو ساعت رانندگی کردیم تا به قلعه پِرِدیاما ( Predjama Castle ) برسیم. یک قلعه با نمک تو دل کوه که در زمان حمله دشمن همه مردم روستا داخلش پناه می گرفتند، با یک عالمه داستان و قصه.

مقصد بعدی غار عظیم اشکوتسیان (Škocjan Caves) بود که در فاصله دو ساعتی لیوبلیانا جزو شگفتی های اروپا محسوب می شه و در فهرست میراث جهانی یونسکو هم ثبت شده.

یک رودخانه در طول میلیون ها سال دره ای بسیار بزرگ زیر زمین ایجاد کرده که به گراند کانیون اروپا مشهور شده. این غار-دره زیر زمینی کیلومترها ادامه داره و فقط بخش کوچکیش برای بازدید گردشگرها باز هست. ارتفاع غار هم حدودا صد متر هست. تمام طول مسیر باید همراه راهنما بود. گردشگرهای زیادی اینجا کشته شدند و به همین دلیل عکس برداری رو کلا ممنوع کردند. البته چند تا عکسی که یواشکی با موبایل گرفتم هم زیاد جالب نشد و فقط عکسی که موقع خروج گرفتم قابل قبوله. چند تا از عکس های وبسایت رسمی غار ( http://www.park-skocjanske-jame.si/en ) رو در زیر گذاشتم. ورودی غار نسبتا گران و ۱۶ یورو بود. دوستانم که قبلا داخل غار رو دیده بودند گفتند بیرون منتظر من می مونند و فقط من بلیط خریدم. در یک کنفرانس جهانی در رامسر این غار جزو مجموعه های آبی خاص ثبت شد و به همین دلیل اسم رامسر دوست داشتنی رو در ورودی غار دیدم. 👌

بعد از دیدن غار در روستایی همون اطراف به یک رستوران سنتی رفتیم و غذای محلیشون رو خوردیم. قبل از برگشتن به لیوبلیانا هم به خانه اقوام دوستانم در یک شهر کوچک رفتیم.

لیوبلیانا پایتخت اسلوونی از اون شهر هایی هست که با یک نگاه می شه عاشقش شد. اصلا خود اسمش از عشق میاد. شب رو به دیدن شهر گذروندم تا در روزهای آینده روزش رو هم ببینم و کمی بیشتر از این شهر براتون بگم.

روز دوم، پارک ملی تریگلاو در کوه های آلپ

یکشنبه هم دوستانم آزاد بودند و به پارک ملی تریگلاو (Triglav National Park)رفتیم. جاده های کوهستانی هزار پیچ، برف و جنگل و دریاچه و رودخانه های سبز و آبی در مسیر دیده می شد. موتور سوارهای اسلوونیایی و ایتالیایی هم همه جاده ها رو اشغال کرده بودند. بعضی وقت ها فکر می کنم خیلی خوبه موتورهای سنگین توی ایران اجازه تردد ندارند، صداشون ترسناکه …

قبل از اینکه به پارک ملی بریم، به روستایی رفتیم که ته آ در اونجا از دو تا اسب نگهداری می کنه. ته آ یک عالمه در مورد اسب ها، رفتارشون و نحوه ارتباط باهاشون بهم گفت.

پارک ملی تریگلاو نزدیک مرز اسلوونی با اتریش و ایتالیا قرار گرفته. یک جاده پیچ در پیچ توی کوهستان هم داره که توسط سربازهای زندانی روسی در جنگ جهانی اول ساخته شده. یک کلیسای کوچولو برای یادبودشون اون بالا ساخته بودند، پوتین هر سال برای ادای احترام به اون ها به این کلیسا میاد و دعا می کنه.

روز سوم، دریاچه بِلِد و دریاچه بوخین در کوه های آلپ

روز سوم اسلوونی به دریاچه گردی مشغول بودم. دیگه از ماشین و دوستام خبری نبود، به شیوه خودم از حمل و نقل عمومی استفاده می کردم. 🚌🚂🚎 اتوبوس ها و قطارها در اسلوونی خیلی منظم و خوبه 👍

با اتوبوس رفتم شهر و دریاچه بِلِد (Lake Bled) که حدود ۸۰ دقیقه تا لیوبلیانا فاصله داره. خیلی از پوسترهایی که اسلوونی رو معرفی می کنند، عکس این دریاچه و جزیره زیبا وسطش هست. دو ساعت طول کشید تا یک دور کامل طوافش کنم. واسه دیدن قلعه بالای کوه مشرف به دریاچه هم نه وقت داشتم نه انرژی 🌞

دوباره سوار اتوبوس شدم و از بلد به دریاچه بوخین (Lake Bohinj) رفتم. مسیر چهل دقیقه ای بلد به بوخین به قدری زیبا بود که همش صورتم به پنجره چسبیده بود. دشت های سرسبز که وسطش گل های زرد بود، کلبه های روستایی، جنگل های پشت اون ها و کوه ها من رو بردند به کارتون های دهه شصت.

کوهستان های آلپ هم شروعش از همین شمال اسلوونی هست. توصیه می کنم اگر اسلوونی اومدید این مسیر رو حتما با دوچرخه برید 👌🚲🚲🚲

دریاچه بوخین آرومت ر و دوست داشتنی تر از دریاچه بلد بود. گردشگر خیلی کمی هم اینجا بود که به آرامش و زیبایی فضا کمک کرده بود. رنگ های دریاچه هم بیشتر شبیه تابلو نقاشی بود تا واقعیت!

بعد از دیدن دریاچه بوخین، به سمت لیوبلیانا سوار اتوبوس شدم و دو ساعت توی راه بودم. هزینه بلیط های اتوبوس امروز ۲۰ یورو شد.

وقتی رسیدم خونه ژیگا پیشنهاد کرد با موتورسیکلت باحالش جاده های اطراف شهر گشتی بزنیم و منم فوری قبول کردم 🏍 تجربه خیلی باحالی بود و نظرم راجع به این موتورهای بزرگ عوض شد.

در مورد میزبانم ته آ باید بگم اون یک دختر معمولی نیست، یک دختر کروات که در عرض یکسال دوبار ایران اومده نمی تونه عادی باشه 😊 روحیات خاصش، عشقش به سفر، طبیعت و حیوانات و خیلی ویژگی های دیگه اون رو دوست داشتنی می کنه. یک سال و نیم پیش وقتی ته آ در پارک ملی چیتوان نپال بود یک خرس بهش حمله می کنه و اگر به موقع دستش رو جلوی صورتش نگرفته بود معلوم نبود زنده می موند یا نه. داستان نبردش با خرس و نجات یافتنش خیلی شنیدنیه و باید دفعه بعد که دیدمش ازش درخواست کنم کامل تعریف کنه و فیلم بگیرم.

روز چهارم، لیوبلیانا پایتخت اسلوونی

لیوبلیانا با سیصد هزار نفر جمعیت، پایتخت و بزرگترین شهر کشور اسلوونی هست. به نظر من اصلا حس و حال پایتخت رو نداره چون زیادی سبز و دوست داشتنیه، هوای تمیز و عالی داره و از ترافیک و شلوغی هم خبری نیست.

تاریخچه شهر به زمان امپراطوری رم بر می گرده و در طول تاریخ چندین بار طی جنگ ها با خاک یکسان شده و دوباره ساخته شده. نهایتا بعد از جنگ جهانی دوم اسلوونی تبدیل به یکی از جمهوری های کشور سوسیالیستی یوگسلاوی شد و هنگامی که در سال 1991 استقلالش رو به دست آورد شهر لیوبلیانا به عنوان پایتخت انتخاب شد.

دیده بودم رودخونه ای دو تا اسم داشته باشه ولی هفت تا دیگه نه! رودخونه لیوبلیانا هفت تا اسم داره، فکر می کنید چرا؟

اسلوونی کوه ها و سنگ هایی داره که در زمین شناسی بهش می گند کارست. منم خیلی سر در نمیارم فقط می دونم این فرم خاص زمین باعث شده رودخانه لیوبلیانا شش بار بره زیر زمین و بعد از طی مسیری زیرزمینی دوباره بیاد روی سطح زمین. قدیم که مردم نمی دونستن این ها همش یک روده، فکر می کردند هفت تا رودخانه متفاوته و هفت تا اسم روی هفت قسمتش گذاشتند. رودخانه لیوبلیانا به رودخانه ساوا می ریزه، ساوا هم در بلگراد به دانوب می پیونده و نهایتا به دریای سیاه.

اینجا توی اسلوونی وقتی کسی می پرسه چه ورزشی می کنی منظورش والیبال، فوتبال، شنا و … نیست. این ها رو همه انجام میدند ولی علاوه بر اون یکی دو تا ورزش و تفریح خاص مثل پرش با چتر، دوچرخه سواری کوهستان، گلایدر و … هم انجام میدند، کلا مردم خیلی فعال و پر انرژی هستند.

یکی از این تفریحات خاص که اولین بار شنیدم پرواز با هواپیماهای بدون موتور هست! بله منم کلی تعجب کردم اولش.

این هواپیما ها بسیار سبک و با بال های بلند هستند و از جریان های هوای بالا رونده نزدیک کوه ها استفاده می کنند. خلبان علاوه بر دستگاهی که برای تشخیص این جریانات داره حواسش به پرنده ها هست چون اون ها خیلی خوب این جریانات رو پیدا و ازش استفاده می کنند. اگر اوضاع مساعد باشه می شه تا شش ساعت هم با این هواپیماهای بدون موتور پرواز کرد 🛫

حالا چطوری از زمین بلند می شه؟ روش امروزی اینه که با یک هواپیمای کوچک موتور دار، اون رو بالا می کشند و بعد رهاش می کنند.✈️✈️

قدیم ها واسه بلند کردنشون از زمین دو تا روش باحال وجود داشته: روش اول یک کابل هزار متری بهش می بستند و یکی اون سمت باند کابل رو روی یک قرقره جمع می کرده و هواپیما با سرعت گرفتن از زمین بلند می شده و فوری طناب رو جدا می کردند. روش دیگه وسیله ای متشکل از یک لاستیک بزرگ شبیه تیر و کمان بوده که هواپیما رو به هوا پرتاب می کرده 😁🚀

همه این ها رو یانس برادر مادربزرگ ته آ که این جزو سرگرمی هاش بوده، برام تعریف کرد. یک ساعت بعد هم یک هواپیمای فسقلی که داشت یکی دیگه رو می کشید، توی آسمون دیدم.

صبح روز بعد از میزبان هام خداحافظی کردم و به ایستگاه قطار شهر رفتم. یک بلیط قطار به زاگرب به قیمت ۹ یورو خریدم و سوار قطار ساعت ۹ شدم. کمتر از یک ساعت بعد قطار قبل از مرز توقف کرد. ماموران مرزی اسلوونی سوار قطار شدند و بالای سر هر مسافر گذرنامه ها رو بررسی کردند و مهر خروج زدند. سپس نوبت ماموران مرزی کرواسی بود که بیاند و پاسپورت ها رو کنترل کنند.

هزینه های من در اسلوونی

اسلوونی نسبتا کشور گرونی هست و هزینه های سفر می تونه از ایتالیا یا آلمان هم بیشتر بشه. خوشبختانه من محل اقامتم رایگان بود و هزینه هام نسبتا کم شد. از سال ۲۰۰۷ اسلوونی پول خودش یعنی تولار Tolar رو کنار گذاشت و یورو واحد پول رسمی کشور شد.

با اینستاگرام در سفرها همراه من باشید. @safarnevesht

هزینه چهار روز سفرم به اسلوونی شامل ورودیه ها، اتوبوس بین شهری و داخل شهری و غذا ۱۱۴ یورو شد. بلیط اتوبوس ونیز به لیوبلیانا ۲۰ یورو و بلیط قطار لیوبلیانا به زاگرب هم ۹ یورو شد.

تاریخ سفر: بهار ۱۳۹۶

مطلب بعدی

سفرنامه سن مارینو، کشوری کوچک و زیبا در قلب ایتالیا

مطلب قبلی

سفرنامه گینه بیسائو در غرب آفریقا