سفرنامه رومانی سرزمین دراکولا و قلعه ها؛ راهنمای سفر و ویزای رومانی

از وقتی اسم کشورها رو یاد گرفتم رومانی رو دوست داشتم. اسمش باحاله، رنگ پرچمش شاده و تیم فوتبالش با اینکه خیلی خوب نیست اما گئورگی هاجی رو داشته. من با تصور یک کشور زیبا به رومانی اومدم و خوشبختانه شهرهای زیبای اون و مردم دوست داشتنیش نا امیدم نکردند. رومانی به همراه کرواسی جزو کشورهای بسیار زیبای بالکان بودند و یک سر و گردن بالاتر از بقیه بودند. رومانی با جاذبه های فراوان فرهنگی، تاریخی و طبیعیش به نظر من به زودی یکی از قطب های گردشگری قاره سبز خواهد بود. سفرنامه رومانی شامل گزارش های روزانه ای ست که حین سفر بالکان می نوشتم و تصاویر این کشور زیبا به همراه راهنمای سفر، ویزای رومانی و هزینه های سفر رومانی به اون اضافه شده. سفر به رومانی بخشی از سفرم به بالکان و پس از دیدن کشورهای اسلوونی، کرواسی، بوسنی و هرزگوین، مونته نگرو، آلبانی، مقدونیه، کوزوو و صربستان بود.

مختصری در مورد رومانی

رومانی با نام تاریخی داچیا تا اوایل قرن بیستم یک کشور نبوده، سه تا منطقه بوده که در نهایت با هم متحد شدن و کشور رومانی متولد شد.

اولی منطقه پست و سرسبز دانوب که در حقیقت جلگه رودخانه دانوب و سواحل دریای سیاه رو شامل میشه و پایتخت رومانی بخارست هم اونجاست.

دومی منطقه مولداوی که نزدیک کشور مولداوی هست و فرهنگ و زبانش خیلی به مولداوی شبیه.

سومی که قسمت عمده سفر من اونجا بود منطقه ترانسیلوانیا (Transilvania) هست که کوهستانیه و مرکز و غرب کشور رومانی رو شامل میشه. این منطقه زیباترین قسمت رومانی هست و بیشتر شهرهاش توسط ساکسون ها یا همون آلمانی هایی که هشتصد سال پیش اینجا اومدند ساخته شده و همچنان فرم قرون وسطی خودش رو حفظ کرده. تقریبا همه قلعه ها و قصرهای معروف رومانی هم در این منطقه هست. الان فرهنگ و غذای این منطقه ترکیبی از آلمانی، رومانیایی و مجارستانی هست.

رومانی قرن ۲۱ حدود ۲۳۸ هزار کیلومتر مربع مساحت داره و با ۲۰ میلیون جمعیت یکی از کشورهای بزرگ قاره اروپاست. کشورهای بلغارستان، صربستان، مجارستان، اوکراین و مولداوی همسایه های رومانی هستند.

بیش از ۸۰ درصد مردم رومانی دارای نژاد رومانیایی هستند. مجارها و کولی ها هم جز اقلیت این کشور محسوب میشند.

زبان رومانیایی بیشترین شباهت رو به زبان لاتین داره. درسته که کمی از زبان های خانواده اسلاو تاثیر گرفته ولی با کلیه زبان های منطقه بالکان متفاوته و با زبان ایتالیایی اشتراکات بسیاری داره.

اگر زبان انگلیسی بلد باشید هیچ مشکلی در رومانی، حداقل در شهرهای بزرگ و مکان های توریستی نخواهید داشت.

دین اکثر مردم کشور مسیحی ارتدکس هست.

رومانیایی ها تا حالا چهار جایزه نوبل در زمینه های شیمی، پزشکی، ادبیات و صلح کسب کردند.

شهر هایی که دیدم و مسیر سفر من در رومانی رو در نقشه زیر می تونید ببینید.

منطقه مولداوی و جلگه های زیبای رودخانه دانوب و سواحل دریای سیاه در رومانی رو فرصت نکردم ببینم.

ویزای رومانی

رومانی قصد داره به زودی وارد محدوده شینگن بشه و به همین خاطر برای دادن ویزا سخت گیری میکنه، حتی بیشتر از خود کشورهای شینگن. خوشبختانه رومانی توی ایران سفارت داره و میشه برای ویزاش از خود ایران اقدام کرد.

با اینستاگرام در سفرها همراه من باشید. @safarnevesht

مدارکی که برای ویزای رومانی نیاز هست شبیه همون مدارکی هست که برای سایر کشورهای شینگن نیازه:

• پر کردن فرم ویزای رومانی
• ترجمه شناسنامه
• اصل پاسپورت با حداقل ۶ ماه اعتبار
• دو قطعه عکس
• گواهی تمکن مالی و گردش سه ماهه
• مدارک شغلی
• رزرو هتل یا دعوتنامه
• رزرو پرواز رفت و برگشت به رومانی
• بیمه مسافرتی
• هزینه ویزای رومانی ۶۰ یورو

اگر تاریخچه سفر خوبی دارید رزرو هتل کافیه ولی اگر رومانی جزو اولین سفرهاتون هست بهتره دعوتنامه از شخص یا یک آژانس مسافرتی در رومانی داشته باشید وگرنه شانس ویزای رومانی بسیار بسیار کم میشه.

آدرس سفارت رومانی در تهران بهارستان، خیابان ‏فخرآباد، خیابان شهید ‏مشکین، پلاک ۲۲‏ و تلفن سفارت هم ۰۲۱۷۷۵۳۹۰۴۱ هست.

افرادی که ویزای شینگن دوبار یا چندبار ورود داشته باشند یا ویزای تایپ C از کشورهای بلغارستان، قبرس و یا کرواسی داشته باشند، می توانند بدون نیاز به ویزا به مدت حداکثر ۹۰ روز به رومانی سفر کنند.

بهترین زمان سفر به رومانی

به نظر من بهترین زمان سفر به رومانی فصل بهار هست. هوا خیلی خوبه و هنوز فصل توریستی شروع نشده.

اوایل پاییز هم زمان خوبی برای سفر به رومانی هست. زمستان های رومانی سرده و فقط اگر قصد اسکی و ورزش های زمستانی رو دارید به اونجا سفر کنید.

تابستان های رومانی هوا زیادی گرم میشه و و چون فصل پر گردشگر هست همه جا پر از توریسته و به نظرم فقط برای شنا در سواحل دریای سیاه مناسب هست.

بلیط پرواز به رومانی و مسیر دسترسی زمینی

از ایران پرواز مستقیم به رومانی و بخارست در حال حاضر نیست و ارزونترین پروازها با هواپیمایی پگاسوس و توقف در استانبول هستند. بلیط پرواز رفت و برگشت تهران به بخارست از ۳۰۰ یورو شروع میشه. با مطالعه راهنمای جستجو و خرید بلیط ارزان میتونید بلیط مناسب برای سفر خودتون به رومانی پیدا کنید.

از استانبول اتوبوس و قطار (تغییر قطار در بلغارستان) به بخارست هست.

قیمت اتوبوس استانبول به بخارست از ۳۵ یورو شروع میشه و ۱۵ ساعت طول میکشه.

قطارهای استانبول به بخارست هم ۱۶ ساعت (بدون زمان توقف) طول میکشه و از ۴۰ یورو شروع میشه.

من از بلگراد پایتخت صربستان با قطار وارد رومانی و شهر تیمیشوارا شدم.

خروجم از رومانی هم با اتوبوس بخارست به صوفیه پایتخت بلغارستان بود. از بخارست به صوفیه روزانه دو تا اتوبوس مستقیم هست، ۷ صبح و ۴ بعد از ظهر. قیمت بلیط ۱۲۵ لئو و طول سفر هم ۶ الی ۷ ساعت هست.

حمل و نقل بین شهری در رومانی

بهترین وسیله حمل و نقل توی رومانی قطار هست که همه جا رو بهم وصل کرده، البته بیشتر قطارها قدیمی و کندرو هستند. با اینکه رومانی از نظر مساحت ۸۱ مین کشور دنیاست ولی شبکه ریلی رومانی با طول بیش از ۲۲ هزار کیلومتر، پانزدهمین در دنیاست!

قطارهای رومانی معمولا هر صد کیلومتر رو دو ساعت میره و هزینه هر ساعت سفر با قطار بطور میانگین ۱۵ لئو هست.

بهتره برای خریدن بلیط و پیدا کردن سکوی حرکت قطار نیم ساعت زودتر به ایستگاه قطار رفت. اگر ایستگاه قطار بزرگ باشه این زمان رو باید کمی افزایش بدید.

برای دیدن برنامه حرکت قطارها میتونید از وبسایت راه آهن رومانی استفاده کنید. وبسایتش انگلیسی نیست ولی بسیار ساده هست و من مستقیم صفحه جستجو رو براتون گذاشتم.

بعضی از شهرهای رومانی که اتوبوس یا مینی بوس در زمان مورد نظر شما وجود داشته باشه، با انتخاب اون میشه در زمان و هزینه صرفه جویی کرد.

هزینه اتوبوس معمولا ارزونتر از قطار هست. در فصل غیر توریستی و کم گردشگر معمولا اتوبوس ها پر نمیشند و میشه بدون رزرو قبلی به ترمینال اتوبوسرانی رفت.

کرایه مسیر هم معمولا توسط راننده جمع آوری میشه. معمولا برای هر ساعت مسیر کرایه ۱۰ لئو هست.

برای دیدن برنامه حرکت اتوبوس و مینی بوس ها و قیمت بلیط هاشون می تونید از وبسایت جامع اتوبوسرانی رومانی استفاده کنید که خوشبختانه به زبان انگلیسی هست.

البته تجربه من میگه همه اتوبوس های بین شهری توی این وبسایت نیستند و گرفتن اطلاعات از توریست سنترهای هر شهر، هاستل و ترمینال اتوبوسرانی بهترین گزینه هست.

یکی دیگه از روش های تردد بین شهرهای رومانی استفاده از ماشین های اشتراکی هست. معروفترین پروژه در اروپا یعنی بلابلاکار (Blablacar) رو میتونید برای این کار استفاده کنید.

هزینه بلابلاکار معمولا از اتوبوس هم کمتره و قطعا سریعترین روش ممکن برای حمل و نقل در رومانی هست به شرطی که در زمان و تاریخ موردنظر شما، راننده ای اون مسیر رو بره.

من خودم از بلابلاکار در رومانی استفاده نکردم ولی بک پکرهایی رو دیدم که ازش استفاده کرده بودند و راضی بودند.

ارزانترین روش هم هیچهایک یا رایگان سواری هست. هیچ هایک در رومانی شناخته شده هست و در مسیرهای پرتردد میشه استفاده کرد.

حمل و نقل داخل شهری

شهرهای تاریخی و دیدنی رومانی اکثرشون مرکز قدیمی کوچکی دارند که پیاده روی بهترین راه دیدنشون هست.

برای مسافت های دورتر هم اتوبوس و تراموا در همه شهرهای رومانی هست. بلیط هاشون هم از ۲ لئو شروع میشه. شهر بخارست هم مترو داره که استفاده ازش بسیار ساده هست. در کل حمل و نقل عمومی بخارست از نظر بزرگی و کارایی چهارمین در اروپاست.

هزینه تاکسی های داخل شهر در رومانی منطقیه ولی چون تاکسیمتر ندارن حتما باید قبلش قیمت رو توافق کنید. من توی رومانی از تاکسی استفاده نکردم. گزینه بهتر از تاکسی، اوبر (تاکسی اینترنتی شبیه اسنپ و تپسی) هست که در بخارست و بعضی از شهرهای رومانی فعال هست.

محل اقامت در رومانی؛ هاستل، کوچ سرفینگ و هتل

اگر فرصت استفاده از کوچ سرفینگ رو دارید توی همه شهرهای بزرگ رومانی میتونید میزبان پیدا کنید. من نسبتا سریع سفر کردم و فرصت کافی برای مطالعه پروفایل ها و فرستادن درخواست رو نداشتم.

همه اقامت های من در رومانی هاستل بود. رومانی هاستل های خوب و تمیز با قیمت مناسب داره. برای اینکه بدونید چطور میشه یک هاستل خوب انتخاب کرد این راهنمای هاستل رو مطالعه کنید.

قیمت هاستل ها که من توی سایت هاستل ورلد و بوکینگ میدیدم از ۸ دلار تا ۲۰ دلار متغیر بود ولی اکثرشون حدود ۱۳ دلار بودند.

زمانی که من سفر کردم هنوز فصل توریستی و پرگردشگر شروع نشده بود ولی آخر هفته ها کمی سخت بود هاستل با رنکینگ خوب پیدا کنم.

هتل ها هم رنج بسیار وسیعی از مسافرخانه و پانسیون تا هتل های ۵ ستاره دارند. با ۴۰ دلار میتونید هتل قابل قبولی پیدا کنید البته نه در مرکز شهر.

ورودیه بناهای تاریخی، قلعه ها و موزه ها

ورودیه ها در رومانی از ۱۰ لئو شروع میشد و برای برخی قلعه ها تا ۷۰ لئو هم می رسید.

با داشتن کارت دانشجویی بین المللی اکثر ورودیه ها نیم بها میشند. افراد بالای ۶۰ سال هم معمولا میتونند بلیط نیم بها دریافت کنند.

اینترنت و سیم کارت در رومانی

در هتل ها و هاستل های رومانی اینترنت وای فای با سرعت بسیار خوب هست.

در مراکز شهرهای رومانی اینترنت رایگان معمولا پیدا نمیشه و باید به رستوران های زنجیره ای مثل مک دونالد مراجعه کرد.

قطارها و اتوبوس های بین شهری رومانی هم معمولا اینترنت ندارند.

توصیه من برای اینکه همیشه اینترنت داشته باشید خرید سیم کارت هست.

۴ تا اپراتور موبایل در رومانی فعال هستند: اورنج (Orange)، تی موبایل (T-Mobile)، ودافون (Vodafone)، دیجی موبایل (Digi Mobil).

قیمت پکیج همشون تفاوت چندانی نداشت. انتخاب من ودافون بود که قیمت سیم کارت و یک پکیج ۵ گیگابایتی ۳۲ لئو شد. بعدا فهمیدم ۱۰ گیگابایت ترافیک هدیه هم روی پکیج بوده یعنی در مجموع ۱۵ گیگابایت داشتم.

مشکلی که من با ودافون داشتم این بود که سرعت اینترنتم همیشه 3G بود و هیچ موقع 4G نشد. البته همون سرعت هم کار من رو راه انداخت.

آیا رومانی کشور امنی است؟

یک نکته راجع به امنیت رومانی بگم که ممکنه توی یک سری متن ها بخونید که این کشور خیلی فقیره و امنیت خوبی نداره.

درسته که رومانی وضع اقتصادی خوبی مثل اروپای غربی نداره و موج بیکاری توش زیاده و حتی پس از باز شدن مرزهاش با اروپا چندین میلیون رومانیایی مهاجرت کردند، ولی من هیچ کجا توی رومانی احساس نا امنی نکردم.

اگر فرصت سفر به رومانی رو دارید از دستش ندید، به نظرم رومانی زیباترین کشور منطقه بالکان هست. درسته که تور رومانی معمولا از ایران نیست و اگر هم باشه خیلی محدود هست، ولی با وقت گذاشتن و برنامه ریزی میتونید یک سفر عالی برای خودتون رقم بزنید.

روز اول، شهر تیمیشوارا غرق در رنگ و شادی

پس از اینکه ماموران مرزی صربستان پاسپورت ها رو با مهر خروج تحویل دادند، قطار حرکت کرد و خیلی زود دوباره در مرزبانی رومانی توقف کرد. پلیس های رومانی وارد قطار شدند، پاسپورت ها رو جمع آوری کردند و پس از مهر زدن تحویل دادند، بدون هیچ سوالی! چون ویزای شینگن داشتم نیازی به ویزای رومانی نداشتم.

نهایتا ساعت ۱۳:۲۰ قطار به تیمیشوارا (Timisoara) رسید. اختلاف زمانی صربستان و رومانی یک ساعت هست.

از ایستگاه قطار تا هاستلی که انتخاب کرده بودم دو کیلومتری فاصله بود. خیلی خسته نبودم و پیاده رفتم. تختم رو تحویل گرفتم و رفتم داخل شهر تا پول تبدیل کنم و سیم کارت بخرم.

نکته منفی رومانی هزینه هاست که از همه کشور های قبلی توی این سفر بیشتره. توی بلگراد با ۱۴ یورو دو شب اقامت داشتم و اینجا یک شب. واحد پول رومانی لئو هست و هر یورو معادل ۴.۵ لئو هست.

شهر تیمیشوارا غربی ترین قسمت منطقه ترانسیلوانیا (Transilvania) رومانی هست. این شهر رو بخاطر اینکه از صربستان قابل دسترس بود انتخاب کردم و انتظار خاصی ازش نداشتم ولی اینقدر زیباست که فکر کنم زیباترین شهر رومانی رو اومدم!

بدلیل شباهت معماری تیمیشوار به پایتخت اتریش، بهش وین کوچک هم گفته میشه. تعداد پارک های شهر هم بسیار زیاده و الان در فصل بهار همه جا پر از گل های زیبا شده.

میدان پیروزی تیمیشوارا که یکی از میدان های بزرگ شهر هست خیلی برای مردم رومانی مهمه. انقلاب رومانی که به سرنگونی چائوشسکو انجامید از این میدان آغاز شد. در ادامه سفرنامه و وقتی به بخارست رسیدیم مفصل از انقلاب خواهم گفت.

شهر تیمیشوارا سه تا میدون قدیمی داره، یکی از یکی زیباتر، چندین پارک و کلی فواره و ساختمان قدیمی و خیابان های سنگفرش.

از قدم زدن توی خیابان های تیمیشوارا سیر نمیشدم. شهر کاملا زنده هست و تنوع رنگ رو توی ساختمان ها و لباس مردم به وضوح میشد دید.

اقامت یک شبه من در تیمیشوارا سنترال هاستل (Timisoara Central Hostel) بود که برای تخت در اتاق ۸ تخته مبلغ ۵۹ لئو پرداخت کردم. هاستل دقیقا مرکز شهر بود و از این نظر عالی بود ولی یکم شلوغ بود و چندان راحت نبود. هاستل های اگزیت روتین (Exit Routine) و فری بورن (Free Born) هم در این رنج قیمت و خوب هستند.

شهر نیچی دورف در فاصله ۳۵ کیلومتری تیمیشوارا واقع شده. جاذبه ای برای من نداشت که بهش سفر کنم ولی برای خود رومانیایی ها خیلی مهمه. این شهر محل تولد هرتا مولر نویسنده معروف رومانیایی-آلمانی هست که در سال ۲۰۰۹ جایزه نوبل ادبیات رو به خودش اختصاص داد. کتاب سرزمین گوجه های سبز که معروف ترین اثر هرتا مولر هست به فارسی هم ترجمه شده.

روز دوم، قلعه کوروین

برنامه روز دومم در رومانی دیدن قلعه کوروین بود و وسیله ای که برای رفتن به اونجا انتخاب کرده بودم قطار بود.

صبح خیلی زود از خواب بیدار شدم و دنبال رسپشن هاستل گشتم. روی یک تخت مست و پاتیل پیداش کردم و کلید رو بهش دادم. فکر کنم کلید رو گم کرد و چند ساعت بعد صاحب هاستل تماس گرفت چرا کلید رو تحویل ندادی! من هم بشدت به اون و وضعیت هاستلش اعتراض کردم. پیاده به سمت ایستگاه قطار حرکت کردم و بلیط قطار ۷:۳۳ صبح از تیمیشوارا به شهر دِوا (Deva) به قیمت ۴۹ لئو خریدم. سفر کمی بیش از سه ساعت طول کشید.

در ایستگاه راه آهن شهر دوا امانات نبود و رفتم به ترمینال اتوبوسرانی که کنارش بود. اونجا کوله پشتی رو با هزینه ۱۰ لئو امانت گذاشتم. از اطلاعات ترمینال در مورد نحوه رفتن به مقصد بعدی پرسیدم و جواب داد کمتر از یک دقیقه دیگه ون حرکت میکنه. به سمت بیرون دویدم و متاسفانه درب شیشه ای اتوماتیک رو ندیدم و با سر رفتم توی شیشه. به قدری محکم صورتم رو به در زده بودم که احساس کردم منفجر شد! نشستم روی زمین و با موبایل صورتم که خونی شده بود رو بررسی کردم. یک عکس گرفتم و برای برادرم فرستادم ازش پرسیدم دندون هام شکسته یا نه. چشمام سیاهی میرفت و خودم نمیتونستم متوجه بشم. خوشبختانه بجز سردرد و گردن دردی که تا چند ساعت ادامه داشت اتفاق دیگری نیافتاد.

اومدم بیرون و با یک ون که کرایش ۷ لئو بود تا شهر هونه دوارا (Hunedoara) در فاصله سی دقیقه ای رفتم. از اونجا دو کیلومتر تا قلعه کوروین راه بود.

یک مرد مهربون توی ترمینال اتوبوس گفت من مسیرم اونوره بیا برسونمت. در مورد امنیت رومانی توی اخبار نکته منفی زیاد هست (مثل ایران)، ولی نوع برخوردش خیلی خوب بود و باهاش رفتم و پنج دقیقه بعد جلوی درب قلعه بودم.

رومانی به قلعه هاش معروفه و قلعه کوروین (Corvin Castle) یا اسم دیگرش قلعه هونیاد (Hunyad Castle) یکی از معروفترین و زیباترین هاش هست. شبیه اون هایی که توی قصه هاست. بلیط ورودی قلعه ۳۰ لئو بود ولی به نظرم بیرونش که بدون بلیط هم میشد دید خیلی زیباتر بود. قلعه کوروین بیش از پانصد سال قدمت داره و با سبک معماری گوتیک-رنسانس ساخته شده.گفته میشه دراکولا زمانی توی این قلعه زندانی بود.

این قلعه لوکیشن فیلم های متعددی بوده و اون روز هم مشغول فیلمبرداری بودند و حسابی شلوغ بود. فیلمی که در زمان سفرم داشت توی قلعه بازی میشد اسمش راهبه The Nun با ژانر ترسناک بود و سال ۲۰۱۸ روی پرده سینما رفت.

بعد از دیدن قلعه، اطرافش گشت زدم. وقتی از کوچه های روستا عبور می کرد سگ ها با پارس کردن از خجالتم در اومدند. بعد از دیدن قلعه و اطرافش به طرف ترمینال اتوبوس شهر هونه دوارا حرکت کردم.

سپس همون مسیر رو برگشتم تا ایستگاه اتوبوس و راه آهن دوا، کوله پشتی رو تحویل گرفتم و از اونجا یک بلیط قطار به قیمت ۵۲ لئو به مقصد شهر کلوژ ناپوکا در شمال رومانی خریدم.

قطار ساعت ۶ حرکت کرد و با اینکه کمی کثیف بود، کوپه من تقریبا خالی بود و چهار ساعت راحت رو داشتم.

دو ساعت آخر دختری که داشت به عروسی دوستش در منطقه مولداوی میرفت وارد کوپه شد و پس از یک ساعت گپ زدن گفت میتونه یک مهمان به عروسی ببره و دعوتم کرد. قطار صبح به اون روستا میرسید و علاوه بر نداشتن بلیط برای ادامه مسیر، خسته تر از اونی بودم که بتونم فردا به عروسی برم.

رفتن به اون منطقه رومانی جذابیت دیگری هم برای من داشت. شهر رادیوتس در اون منطقه هست، شهر زادگاه ماتئی ویسنی یک خالق داستان خرس های پاندا و بسیاری نمایشنامه های دیگه که تعدادیش به فارسی هم ترجمه شده. اما فرصت کم بود و …

روز سوم، شهر کلوژ ناپوکا مرکز منطقه ترانسیلوانیا

ساعت ده شب بود که به ایستگاه قطار شهر کلوژ ناپوکا (Cluj-Napoca) رسیدم. از دستگاه بلیط فروشی یک بلیط اتوبوس خریدم و سوار اتوبوسی شدم که به سمت هاستل اسپات کوزی (The Spot Cosy Hostel) میرفت.

یک تخت در اتاق ۸ تخته رو برای دو شب به قیمت ۱۱۸ لئو رزرو کرده بودم. هاستل نسبتا خوبی بود ولی عالی نبود.

حمامش خیلی تمیز نبود ولی تخت راحتی داشت. از مرکز شهر هم بیست دقیقه پیاده راه بود. یک حیاط باحال با درخت های آلوچه و گیلاس داشت که البته هنوز نرسیده بودند. هاستل یک صبحانه ساده هم داشت که شامل کره، مربا، شیر و کورن فلکس بود. سگ هاستل بزرگ، سفید و با مزه بود ولی اینکه زیادی پسرخانه میشد و هربار من رو میدید با زبونش حسابی شلوارم رو خیس می کرد کمی آزاردهنده بود.

شهر کلوژ ناپوکا مرکز منطقه ترانسیلوانیا (Transylvania) رومانی هست. این منطقه در طول تاریخ بین امپراطوری رم، آلمان ها، مجارها و حتی مغول ها دست به دست شده.

ساختمان های زیبایی که مرکز شهر قدیم کلوژ واقع شده بیشتر مربوط به سیصد سال پیش هست. البته کلیساهای شهر بیش از پانصد سال قدمت داره.

از سیصد هزار جمعیت شهر صدهزار تاش دانشجو هست و جوان بودن جمعیت شهر کاملا مشهوده. با این جمعیت، کلوژ چهارمین شهر بزرگ رومانی هست.

یک رودخانه از وسط شهر عبور میکنه و در نزدیکی رودخانه چندین پارک کوچک بعلاوه سنترال پارک قرار گرفته. این همه فضای سبز رو به ساختمان های رنگی شهر اضافه کنید و تصور کنید چه شهر زیبایی رو من دیدم.

سالن اپرای ملی کلوژ ناپوکا یکی از معروف ترین ها و قدیمی ترین ها در رومانی هست. ساختمان اوپرا هاوس به همراه تئاتر ملی در اوایل قرن بیستم ساخته شد و در سال ۱۹۲۰ رسما افتتاح شد. دو معمار اتریشی به نام های فردیناند فلنر و هرمان هلمر این بنای باشکوه و زیبا رو ساختند.

از قدم زدن توی این شهر حتی زیر بارون و تنهایی هم لذت میبرم. رومانی تا الان به همون دوست داشتنی بوده که فکر می کردم.

ناهار یک غذای جالب رومانیایی خوردم، سوپ سیرابی گوسفند!

عصر هم تور شهرگردی کلوژ رفتم که چون بیشتر در مورد تاریخ شهر بود، خیلی دوستش نداشتم. تنها مشتری های تور من و یک خانواده هندی بودیم که زیر بارون رفته بودیم شهرگردی.

تور پیاده روی رایگان هر روز ساعت ۶ عصر در مقابل مجسمه پادشاه اسب سوار که وسط میدان اونیری (اتحاد) هست شروع میشه.

اقامتم در شهر کلوژ ناپوکا که به اختصار کلوژ هم گفته میشه دو شب و یک روز بود. مقصد بعدی شهر سیگی شوارا بود.

روز چهارم، شهر سیگی شوارا زادگاه دراکولای خونخوار

از کلوژ ناپوکا تا سیگی شوارا یا سیقی شوارا (Sighisoara) هم با قطار اومدم. ساعت ۹:۳۰ صبح قطار حرکت کرد و چهار ساعت و پانزده دقیقه بعد به سیگی شوارا رسید.

قیمت بلیط ۶۰ لئو شد. مسیر هم مثل همیشه در رومانی زیبا بود. واگنی که من توش بودم برقش قطع بود و برای شارژ موبایلم رفتم یک واگن دیگه. با اینکه بلیط ها شماره صندلی داره ولی چون اکثر مواقع صندلی خالی زیاده، تغییر صندلی مشکلی نداره.

از ایستگاه قطار سیگی شوارا تا هاستلم کمتر از دو کیلومتر راه بود ولی نمیدونستم مرکز شهر قدیم سیگی شوارا و هاستلم روی تپه هست و رسیدن بهش آسون نیست! آمادگی کوهنوردی نداشتم.

هاستل من در سیگیشوارا یک خونه دویست و هفتاد ساله باحال بود به اسم پانسیون کریستینا سی پاول (Pensiunea Cristina si Pavel). قیمت تخت در اتاق ۶ تخته ۵۰ لئو بود. پانسیون اتاق دو تخته هم داشت که قیمت هاش از ۱۴۰ لئو شروع میشد. الان های سیزن نیست و هاستل خالی بود. ساعت یازده شب یک زوج تایوانی اومدند که بانو شاعر بود 🙂. چند تا شعر تایوانی برام خوند و همسرش برام به انگلیسی ترجمه کرد. همش در مورد خورشید و عشق و بودن و نبودن بود. 🌞

مرکز شهر قدیم سیگیشوارا بصورت یک قلعه حصارکشی شده و یادگار قرون وسطی هست و بسیار خوب ازش محافظت شده. تمام خانه ها پلاک اثر ملی دارند و حداقل دویست سال قدمتشونه. یونسکو هم جزو میراث جهانی ثبتش کرده.

تمام بعد از ظهر رو به گشت و گذار در کوچه های قدیمی و بین خونه های رنگی گذروندم. دو ساعتی هم بارون اومد که قسمتیش رو در هاستل بودم و قسمتیش هم از دیدن شهر خلوت و بدون گردشگر لذت بردم. بخشی از شهر قدیم هم یک گروه فیلم برداری مشغول ضبط فیلم بودند. فیلم A Royal Winter در بخارست و سیگی شوارا ضبط شد.

نکته جالب سیگی شوارا خانه دراکولا هست. خونه ای که حدود ششصد سال پیش دراکولا توش متولد شد و تا سن چهار سالگی اینجا زندگی کرد. بله رومانی زادگاه دراکولای مخوف بوده.

الان این خونه تبدیل به رستوران شده، قیمتش جوریه خون توریست ها رو توی شیشه میکنه! در مورد دراکولا یا ولاد به سیخ کشنده (Vlad the Impaler) وقتی به قلعه دراکولا رفتم می نویسم.

کمی بعد از غروب آفتاب قبرستان قدیمی که با خانه کُنت دراکولا ده دقیقه هم فاصله نداره و تقریبا قله تپه بود رو دیدم. باید از حدود دویست تا پله سرپوشیده بالا می رفتم تا به اونجا برسم. هوای بارونی، تاریکی و اینکه کسی دیگری اونجا نبود، فضا رو ترسناک کرده بود ☠️

روز پنجم، شهر سیبیو

برای رفتن به شهر بعدی یعنی سیبیو (Sibiu)قطار مستقیم وجود نداشت و باید از سیگیشوارا به یک شهر دیگه و از اونجا به سیبیو می رفتم. با کمی تحقیق متوجه شدم اتوبوس و مینی بوس بین سیگیشوارا و سیبیو مرتب در رفت و آمد هست.

صبح حسابی خوابیدم و بعد از خوردن صبحانه گشتی در شهر زدم و نزدیک ظهر به سمت ترمینال اتوبوس حرکت کردم. با مینی بوس ساعت ۱ ظهر از سیگیشوارا به سمت شهر سیبیو حرکت کردم. کرایه که مستقیم به راننده پرداخت کردم ۱۹ لئو شد و قبل از ساعت ۳ به شهر سیبیو رسیدم.

حدود نیم ساعتی از ترمینال اتوبوس تا مرکز شهر قدیم و جایی که هاستلم بود پیاده روی کردم. هاستل اسمارت (Smart Hostel) رو انتخاب کردم و از اقامتم راضی بودم. قیمت یک تخت در اتاق ۶ تخته ۵۷ لئو بود. تخت ها بسیار تمیز و راحت بود. صبحانه هاستل هم عالی بود. فقط یک مشکل کوچک با پسری که توی پذیرش کار می کرد پیدا کردم. سکه های لئو توی کیف کمریم زیاد شده بوده و سنگینیش اذیتم می کرد. هزینه هاستل رو با دو تا مشت پول خرد پرداخت کردم. پذیرش هاستل گفت من این ها رو ازت قبول نمیکنم. من هم گفتم این پول رایج رومانی هست، نمیتونی قبول نکنی و من اسکناس بهت نمیدم. رفت به رئیسش زنگ زد و برگشت قبول کرد ولی دیگه نگاه هامون به هم دوستانه نشد 😀

سیبیو هم در منطقه ترانسیلوانیا رومانی واقع شده و حتی زمانی مرکز این منطقه بوده. شهر سیبیو امروزه ۱۷۰ هزار نفر جمعیت داره. سیبیو حدود هزار سال قدمت داره، در سال ۲۰۰۷ پایتخت فرهنگی اروپا معرفی شد و به عنوان یکی از بهترین شهرهای رومانی برای زندگی ازش اسم برده میشه.

شهر سیبیو کوچک نیست ولی تونستم مرکز قدیمش رو در یک نصف روز ببینم.

شهر سیبیو مرکز اقلیت ساکسون یا همون آلمانی ها در رومانی هم هست و دیدن مرکز شهر قرون وسطاییش که عمدتا توسط ساکسون ها ساخته شده جاذبه اصلی شهره. ساکسون ها در علم و معماری خیلی قوی بودند و به رشد و پیشرفت این منطقه از رومانی خیلی کمک کردند.

مرکز شهر سیبیو خودش به دو قسمت آپر تاون (Upper Town) و لاور تاون (Lower Town) تقسیم میشه. چندین کلیسای زیبا و دیوار قدیمی شهر که اطرافش یک پارک زیبا هست هم جزو دیگر جاذبه هاش هستند.

روزی که من رسیدم سیبی ئو مراسم فارغ التحصیلی یکی از دانشگاه ها برگزار میشد و دیدن دانشجوهای رومانیایی با لباس فارغ التحصیلی و خانواده هاشون که در حال گرفتن عکس یادگاری در شهر بودند، برای من جالب بود.

مثل اکثر شهرهایی که در رومانی دیدم، اینجا هم یک شب اقامت داشتم.

روز ششم، شهر براشو

شهر براشو (Brasov) که هفتمین شهر بزرگ رومانی هست و در جنوب شرقی منطقه ترانسیلوانیا قرار گرفته مقصد بعدی من در رومانی بود.

از سیبیو تا براشو بهترین وسیله مینی بوس هایی هست در روز چندین بار این مسیر رو در ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه میرند. کرایه این مسیر ۳۰ لئو شد.

اگر قصد داشتم با قطار برم حداقل زمان ۳ ساعت و ۳۰ دقیقه بود و بلیط قطار هم ۴۵ لئو میشد.

هاستلی که در براشو رزرو کرده بودم یوگند اشتوب (JugendStube) بود. وقتی رفتم داخل اصلا از محیطش و اتاق هاش خوشم نیومد. چون پولی برای رزرو نداده بودم، خیلی راحت اومدم بیرون و رفتم یک هاستل دیگه.

هاستل بعدی بوئمیا (Boemia) بود. بسیار تمیز و مرتب و مکانش هم با مرکز شهر قدیم فاصله ای نداشت. برای یک تخت در اتاق ۶ تخته و دو شب ۱۱۴ لئو پرداخت کردم.

هاستل یک صبحانه ساده هم داشت. یک روز برای براشو کافی بود و روز دوم قصد داشتم قلعه دراکولای معروف رو ببینم که نزدیک شهر براشو هست.

تقریبا همه دیدنی های شهر براشو در نزدیکی شهر قدیم هست و نیازی به استفاده از حمل و نقل عمومی نیست. تنها استفاده من از حمل و نقل عمومی برای ایستگاه راه آهن و ترمینال اتوبوس رانی بود که هر دو کنار هم هستند.

میدان شورا (Council Square) زیباترین میدان شهره که ساختمان قدیم شهرداری وسطش قرار گرفته. در نزدیکی میدان شوار هم کلیسای سیاه با معماری گوتیک و خاصش واقع شده. این کلیسای باشکوه در قرن ۱۴ و ۱۵ میلادی توسط ساکسون ها ساخته شد. در نیمه دوم قرن ۱۷ کلیسا توی یک آتش سوزی بزرگ خسارت زیادی میبینه. بعد از اون کلیسا مرمت و بازسازی شد ولی اسم کلیسای سیاه روی اون موند.

الان ساختمان قدیم شهرداری در وسط میدان شورا تبدیل به موزه شده و با خرید بلیط موزه میشه ازش بازدید کرد. کوچه های سنگفرش، کلیسای سیاه، خیابان طناب (Rope Street) که باریکترین خیابان رومانی هست، کلیسای سنت نیکولاس، اولین مدرسه رومانیایی، اولین مدرسه آلمانی، برج و باروی شهر و کافه های فراوان مرکز شهر از دیگر جاذبه های براشو هستند. تقریبا همه این ها توسط ساکسون ها ساخت شدند.

هر روز ساعت ۶ عصر یک تور پیاده روی مجانی از کنار فواره وسط میدان شورا شروع میشه که بیش از دو ساعت طول میکشه. تور شهرگردی عالی نبود ولی ارزش وقت گذاشتن رو داشت.

براشو به تقلید از هالیوود چند سال پیش اسمش رو بالای تپه مشرف به شهر نوشت که الان خودش جاذبه توریستی شده.

برای رسیدن به بالای کوه میشه یک ساعتی پیاده روی کرد. اگر خوش شانس (یا شاید هم بدشانس) باشید میتونید توی مسیر جنگلی که به بالای کوه منتهی میشه، خرس رو هم ببینید!

راه دیگه استفاده از تله کابین هست که بلیط رفت و برگشتش ۱۶ لئو میشه. از اون بالا میشه منظره زیبایی از شهر رو دید.

من بالای کوه نرفتم چون گزینه بهتری برای دیدن شهر از بالا پیدا کردم. دو تا برج روی تپه های کنار دیوار شهر قدیم هست به اسم های برج سفید و برج سیاه. حدود ۱۵ دقیقه از مرکز شهر تا اونجا پیاده روی هست. از کنار این دو برج منظره بسیار زیباتری از شهر رو میشه دید.

نماد شهر براشوو یک تاج با ریشه های درخت زیرش هست که همه جای شهر میشه دیدش. این نماد از نقشه قدیم شهر که شبیه تاج بوده گرفته شده.

روز هفتم، قلعه دراکولا و قلعه راشنو

یکی از پربازدیدترین جاذبه های رومانی قلعه بران (Bran Castle) یا همون قلعه دراکولا (Dracula Castle) هست.

علاوه بر قلعه، طبیعت سرسبز، کوهستان زیبا و آبشارهای اطراف شهر بران هم معروف هست و در تابستان علاقه مندان خودش رو داره.

برای رفتن از براشو به بران، اول با یک اتوبوس داخل شهری رفتم به ترمینال اتوبوس رانی شماره دو شهر براشو (Autogara ۲ Brasov).

از اونجا هر یک ساعت یک اتوبوس به سمت شهر بران میره و قیمت بلیطش هم ۷ لئو هست. اگر ترافیک نباشه این مسیر ۳۰ کیلومتری حدود ۴۵ دقیقه طول میکشه.

ایستگاه اتوبوس در شهر بران ۴ دقیقه تا قلعه فاصله داره و بعد از عبور از بین بازارچه صنایع دستی که خیلی هاشون ارتباطی با دراکولا داشتند به ورودی قلعه رسیدم.

بلیط قلعه دراکولا گرونه و ۳۵ لئو بود. اگر کارت دانشجویی بین المللی داشته باشید ۱۵ لئو تخفیف میدند.

بهترین زمان دیدن قلعه ۹ صبح هست که خلوته ولی من نتونستم زودتر از ۱۱ برسم. قلعه کوچکه و تعداد بازدید کننده بسیار زیاد.

قلعه کوروین که قبلا دیده بودم زیباتر بود ولی خوب این قلعه بران بدلیل اسمش معروف شده. البته قلعه بران یکی از قلعه هایی بوده که دراکولا استفاده میکرده و قلعه های کوروین و پوناری (Poenari Castle) هم گاهی مورد استفاده دارکولا بودند.

حالا که اومدم شهر بِران، قدری بیشتر از دراکولا براتون تعریف کنم. شهر بران در مرز منطقه ترانسیلوانیا هست. در گذشته مرز بین امپراطوری مجارستان و عثمانی بوده. پدر دراکولا در قرن ۱۵ میلادی حکمران منطقه والاکیا و عضوی از گارد شاهنشاهی مجارستان به نام گارد اژدها بوده.

وقتی پدرش با پرچم اژدها وارد ترانسیلوانیا میشه، مردمی که تا به حال اژدها ندیده بودند لقب دراکول (شیطان) رو به پدرش میدند. لقب دراکولا از همین جا میاد، ولاد دراکولا یعنی ولاد فرزند دراکول.

سال ها بعد عثمانی ها این منطقه رو تصرف می کنند و پدر دراکولا رو به عنوان حکمران ابقا می کنند ولی ولاد دراکولا رو بعنوان گروگان به سرزمین عثمانی میبرند و دراکولا اونجا بزرگ میشه، تحصیل میکنه و کاملا با فرهنگ عثمانی آشنا میشه.

وقتی پدرش میمیره، عثمانی ها ولاد دراکولا رو به عنوان حکمران جدید به جای پدرش منصوب میکنند. دراکولا خیلی زود از پرداخت مالیات به عثمانی ها خودداری کرد و عملا از سلطه اون ها خارج شد.

اولین لشکر ۲۰۰۰ نفری عثمانی ها که برای تنبیه ولاد دراکولا اعزام شد شکست خورد و به دستور دراکولا همگی در طول جاده ای که از سرزمین عثمانی میومده به سیخ کشیده شدند!

به سیخ کشیده شدن به این صورت بوده که یک میله یا تیرک چوبی بلند رو وارد مقعد مجرم می کردند. بعد میله و شخص رو عمودی می کردند و به مرور بدلیل وزن مجرم این میله داخل بدنش فرو میرفته.

حدود دو روز طول میکشیده که مجرم بمیره و در طول این مدت زجر میکشیده و آه و ناله فراوان میکرده. یک عملیات به سیخ کشیده شدن موفق عملیاتی بوده که میله از اندام حیاتی مجرم عبور نکنه و بیشترین زمان زنده بودن و زجر کشیدن رو داشته باشه.

ولاد دراکولا ابداع کننده این مجازات نبوده و اون رو از عثمانی ها یاد گرفته بود. بعد از به سیخ کشیدن حدود ۲۰۰۰ نفر، دراکولا به ولاد به سیخ کشنده (Vlad Impaler) هم معروف شد. تا سال ۱۴۷۷ میلادی که دراکولا کشته شد داستان ها و افسانه های بسیاری از خشونت، خونریزی و ترسناکی او در سرتاسر اروپا ساخته شد.

یکصد و بیست سال پیش یک نویسنده ایرلندی به اسم بِرام استاکر کتابی مینویسه به اسم دراکولا که منشا همه داستان ها و فیلم های ترسناکی که ما از دراکولا دیدیم میشه.

بِرام استاکر دوستی مجارستانی داشته که میگند داستان ولاد دراکولا رو براش تعریف کرده و از همین برای نوشتن کتاب استفاده کرده. در هر صورت اسناد تاریخی هیچکدام آشامیدن خون توسط کنت دراکولا رو تایید نمی کنند. حتی به رفتار منصفانه و رابین هود رومانی بودن دراکولا هم اشاره شده. با فقرا مهربان بوده ولی با تاجرها و پولدارها نه.

بعد از دیدن قلعه بران برگشتم به ایستگاه اتوبوس و منتظر اتوبوسی شدم که به سمت شهر براشو می رفت.

وسط راه و در شهر راشنو (Rasnov) از اتوبوس پیاده شدم. شهر راشنوو دقیقا بین براشوو و بران قرار گرفته، شهر کوچکیه و فقط ۱۵۰۰۰ نفر جمعیت داره.

چند ساعت وقت گذاشتن برای دیدن شهر راشنو و قلعه راشنو واقعا ارزشش رو داشت. قلعه راشنو یادگار ساکسون ها و بالای تپه هست و برای رفتن به اون میشه از قطار برقی یا اتوبوس توریستی استفاده کرد.

انتخاب من پیاده روی نیم ساعته از میان جنگل بود. ورودی قلعه ۱۲ لئو بود و توسط دانش آموزانی که اردو اومده بودند تسخیر شده بود.

فضای قلعه راشنو بدلیل پیوندی که با طبیعت داشت، منظره فوق العاده زیبای دشت و کوه های اطراف و همچنین اجرای موسیقی توسط یکی از غرفه دارهای اونجا بسیار بسیار دوست داشتنی تر از قلعه دراکولا بود.

بعد از به اشتراک گذاشتن موسیقی به صورت زنده در لایو اینستاگرام سفرنوشت، به همراه دوستان هنگ کنگی که از تور شهرگردی دیروز باهاشون آشنا شده بودم از قلعه پایین اومدیم و با تاکسی که هم قیمت اتوبوس ما رو به براشو میبرد، راهی جاده شدیم. صحبت ترامپ و امریکا شد و فهمیدم حسابی از ترامپ بدشون میاد، می گفتند کشور رو داره بشدت دو قطبی میکنه و ما احساس خوبی نسبت به آینده نداریم. به شوخی ازشون پرسیدم خوب چرا به ترامپ رای دادید؟ گفتند مگه دیوانه ایم به ترامپ رای بدیم؟! پرسیدم پس به هیلاری رای دادید؟ با نگاه حق به جانبی گفتند ما رای ندادیم! دیگه در این زمینه سوالی نپرسیدم و بحث رو عوض کردم.

شب رو به گشت مختصری در شهر براشو پرداختم و با دوستانی که در هاستل بوئمیا پیدا کرده بودم گپ زدم.

قبل از اومدن به هاستل از یک میوه فروشی دو کیلو آلبالو که قیمت مناسبی داشت خریده بودم و اهالی هاستل رو به خوردنش دعوت کردم. وقتی قیمتش رو گفتم تقریبا همه گفتند که آلبالو در کشورهاشون خیلی از این خیلی گرونتره. دختر مکزیکی که توی هاستل کار می کرد گفت فردا باید بره چندین کیلو آلبالو بخره.

روز هشتم، شهر سینایا و قصر پِلِش

دیگه نوبت شهر بخارست پایتخت رومانی رسیده بود. ولی نمیشد از شهر سینایا (Sinaia) و قلعه های معروفش گذشت.

سینایا بین راه براشو و بخارست و در منطقه ترانسیلوانیا واقع شده. از براشو تا سینایا قطارهای متعددی در روز هست. فاصله دو شهر با قطار یک ساعت و بلیط قطار ۱۷ لئو بود.

واگنی که من توش بودم پر بود از بچه های ۴-۵ ساله که برای بازدید شهر سینایا برده میشدند. دوستان هنگ کنگی که دو روز گذشته دیده بودمشون رو امروز هم توی قطار دیدمشون و کل روز رو با هم بودیم.

وقتی به سیانا رسیدم کوله بزرگ رو تحویل امانات دادم و مشغول شهرگردی شدم. هزینه امانت گذاشتن بار ۱۰ لئو هست و قسمت امانات تا ۷ شب فقط کار میکنه.

شهر سینایا با ارتفاع حدود هزار متری از سطح دریا، آب و هوای مطبوعی در فصل تابستان داره و امروزه محل خانه های ویلایی ثروتمندان رومانی هست.

در اواخر قرن ۱۹ چارلز اول ، اولین پادشاه رومانی، شهر سینایا رو به عنوان اقامتگاه تابستانی انتخاب کرد و دستور ساختن قصر پِلِش (Peles Castle) در نزدیکی اون رو داد.

از کاخ پلش به عنوان زیباترین کاخ اروپا هم نامبرده میشه و به نظرم نه تنها از بیرون زیباست، بلکه ۱۶۸ اتاق و تالارش هم با دکوراسیون و دقتی که در ساختش شده اثر هنری هستند.

ورودی کاخ پلش ۳۰ لئو هست و برای دیدن طبقه دوم کاخ باید ۴۰ لئو دیگه هم پرداخت کنید. تازه اجازه عکاسی هم ندارید و مجوز عکسبرداری ساده هم ۳۵ لئو هست. اجازه بازدید تنهایی به کسی داده نمیشه و شما باید به همراه یک گروه و راهنما از قلعه بازدید کنید.

البته برای عکس گرفتن خیلی سخت گیر نیستند و از اونجایی که بازدید به همراه گروه شلوغ و راهنما هست در بین جمعیت میشه عکس گرفت.

کاخ پِلیشور (Pelisor Castle) یا پِلِش کوچک در فاصله کمی از قصر پلش ساخته شده و محل زندگی ملکه رومانی بوده. این کاخ هم زیبایی خودش رو داره.

ورودی پلیشور ۲۵ لئو هست و مجوز عکاسی ۳۵ لئو! قصر پلیشور خلوت تره و بدون مجوز عکس گرفتن قدری سخت.

از قصرها تا مرکز شهر سینایا حدود نیم ساعت پیاده روی هست. آمدن قدری سخت بود چون قصرها روی تپه هستند ولی برگشتن ساده تره.

در وسط راه هم صومعه سینایا با قدمت پانصد ساله واقع شده. قصد داشتم وارد صومعه بشم که نگهبان درخواست تهیه بلیط ۵ لئویی کرد. استدلال کردم که این مکان مذهبیه و من نباید برای ورود به مکان مذهبی پول بدم. استدلالم رو قبول نکرد. ۵ لئو پولی نبود ولی چون استدلالم رو قبول نکرده بود خواستم کم نیارم و از خیر بازدیدش گذشتم. 😀

شهر قدیم سینایا تمیز و مرتبه ولی چیز خاصی بجز خانه های ویلایی برای دیدن نداره. نهایتا با قطار ساعت ۱۵:۱۷ که قیمتش ۱۹ لئو بود راهی بخارست شدم. فاصله سینایا تا بخارست با قطار یک ساعت و چهل دقیقه هست.

روز نهم، بخارست پایتخت کشور رومانی

آخرین مقصدم در رومانی بخارست یعنی پایتخت سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و پرجمعیت ترین شهر رومانی بود. طوری تنظیم کرده بودم تا روز انتخابات ریاست جمهوری بتونم در بخارست باشم.

عصر بود که قطار به ایستگاه راه آهن شمال شهر بخارست رسید. بزرگترین و شلوغ ترین ایستگاه راه آهنی که توی رومانی دیده بودم. تا هاستلی که انتخاب کرده بودم فاصله زیاد بود و از مترو برای رسیدن به اونجا استفاده کردم.

آخر هفته رسیده بودم و چون کمی دیر رزرو کرده بودم همه هاستل های خوب پر شده بودند. از روی ناچاری هاستل کوزینس (Cozyness Hostel) رو برای دو شب رزرو کرده بودم که با مرکز شهر نیم ساعتی فاصله داشت.

قیمت هاستل برای دو شب ۸۴ لئو بود. از همون اول به جای اتاق ۴ تخته که من رزرو کرده بودم یک اتاق ۶ تخته دادند که با اعتراضم مجبور شدند همون اتاق ۴ تخته رو بهم بدند ولی روز دوم فشار آوردند که به یک اتاق ۴ تخته دیگه برم. هر چقدر از بد بودن تخت ها و کثیفی حمام و پشه های هاستل بگم کم گفتم، فقط خلاصه بگم بدترین هاستلی بود که در کل اروپا تجربه کرده بودم.

عصر و شب روز اول به گشت و گذار در شهر قدیم رومانی گذشت. البته ساختمان ها خیلی قدیمی نبودند که علتش رو خواهم نوشت.

بیشتر ساختمان های اواخر قرن ۱۹ و قرن ۱۸ در این منطقه بود و خیلی از اون ها توسط معماران فرانسوی طراحی شده بودند. شاید به همین دلیل هست که به بخارست پاریس کوچک گفته میشه.

ساختمان بانک مرکزی رومانی، کوچه های سنگفرش شده و یک عالمه کافه و رستوران که تقریبا همه کوچه های مرکز شهر رو گرفتند جزو دیدنی های مرکز بخارست هستند.

شب های بخارست رو خیلی دوست داشتم. نورپردازی ساختمان ها در پایتخت، شب های بخارست رو با ابهت کرده.

روز دوم رو با تور شهرگردی رایگان شروع کردم. این تور هر روز ساعت های ۱۰:۳۰ و ۱۸:۰۰ از مقابل برج ساعت میدان اتحاد (اونیری) شروع میشه. اگر رفتید، دنبال دختر یا پسری که لباس نارنجی پوشیده و راهنمای تور هست بگردید.

تور تا ساعت ۱ بعد از ظهر طول کشید و اطلاعات جالبی راجع به بخارست، تاریخش و دوران کمونیست بدست آوردم.

نیکلای چائوشسکو دیکتاتور، رهبر کمونیست و رئیس جمهور رومانی تا سال ۱۹۸۹ میلادی بود. در دوران او رومانی یکی از سرسخت ترین حکومت های کمونیستی بلوک شرق رو تجربه کرد.

در ده سال آخر دوران کمونیستی تلاش های چائوشسکو برای صفر کردن بدهی خارجی و همینطور اجرای پروژه های عظیم عمرانی به فقر شدید مردم منتهی شد.

بزرگترین پرژه او یعنی ساختمان پارلمان که قرار بود طی دو سال ساخته بشه، تا به امروز تمام نشده! برای ساخت پارلمان بخش بزرگی از شهر قدیم بخارست تخریب شد. این ساختمان بقدری بزرگه که علی رغم حضور کلیه دولت و مجلس کنونی و چندین موزه در اون، همچنان اتاق های خالی فراوانی داره.

از دیگر پروژه های چائوشسکو ساختن بلواری برای جلو زدن از شانزلیزه پاریس بود. بلوار بخارست که جلوی ساختمان پارلمان هست چند متر طولش از شانزلیزه بیشتره و چند سانتیمتر عریض تره!

نهایتا وقتی چائوشسکو در اواخر آذرماه ۱۳۶۸ برای بازدید به تهران اومده بود شورش ها در شهر تیمیشوارا شروع شد.

چائوشسکو و همسرش فوری به بخارست برگشتند ولی موفق به آرام کردن اوضاع نشدند. ظرف مدت سه روز چائوشسکو به همراه همسرش که معاون رئیس جمهور بود مجبور به فرار شدند، خیلی زود دستگیر، محاکمه و تیرباران شدند.

انقلاب رومانی یکی از خونین ترین انقلاب ها علیه کمونیست در بلوک شرق بود. این انقلاب تاثیر زیادی در ایران هم داشت. مجلس دولت رو به عدم اطلاع از اوضاع جهانی متهم کرد، وزیر امور خارجه تهدید به استیضاح شد و سفیر ایران در رومانی فورا از کار برکنار شد.

راهنمای تور شهرگردی دوران کودکی خودش و زمستان های سرد دوران کمونیست رو خیلی خوب و با احساس تعریف می کرد.

برای دیدن داخل کاخ پارلمان رومانی که بزرگترین در دنیا هست هر نیم ساعت تورهایی از دروازه شمالی شروع میشه. قیمت این تورها از ۳۵ تا ۵۵ لئو هست. برای استفاده از این تور همراه داشتن پاسپورت الزامیه. من فرصتش رو نداشتم و دیدن قصر پارلمان خیلی هم برام جذاب نبود.

بعد از تور رفتم به سمت سفارت ایران در بخارست. حدود سه هزار نفر ایرانی در بخارست زندگی می کنند ولی برای انتخابات ریاست جمهوری فقط دو نفر ایرانی غیر از خودم در سفارت دیدم.

یک از پارک های زیبای بخارست به اسم هراسترائو و دریاچه کنارش به همین اسم (Herastrau Lake) رو دیدم. در کنار دریاچه موزه روستایی ملی رومانی هست که میشه با خانه های روستایی رومانی در این روستا آشنا شد. بعد از دیدن پارک و دریاچه و موزه روستایی، برگشتم به مرکز شهر و از آخرین روزم در رومانی لذت بردم.

وسیله اصلی حمل و نقل که من در بخارست استفاده کردم مترو بود. بلیط دو سفره مترو ۵ لئو هست.

استفاده از اتوبوس بدلیل نیاز به تهیه کارت حمل و نقل شهری قدری پیچیده تر بود و من ترجیح دادم از همون مترو استفاده کنم.

کارت سفر یک روزه که بطور نامحدود میشه از تمام وسایل حمل و نقل عمومی (مترو، اتوبوس، اتوبوس برقی و تراموا) استفاده کرد ۸ لئو هست. کارت سفر یک هفته ای ۱۷ لئو هست.

اگر بخواهم زیبایی بخارست رو با سایر شهرهای رومانی که دیدم مقایسه کنم، امتیاز کمی بهش میدم. توصیه می کنم اگر زمان سفرتون به رومانی کوتاهه، برای بخارست اصلا وقتی نذارید یا حداکثر یک روز.

برای رفتن از رومانی به بلغارستان اتوبوس رو انتخاب کردم. ساعت ۷ صبح اتوبوس از بخارست حرکت کرد و یک ساعت بعد به شهر مرزی گئورگی (Giurgiu) در شمال رودخانه دانوب رسید.

هزینه های سفر من به رومانی

واحد پول رومانی لئو با علامت اختصاری RON هست. زمان سفر هر دلار آمریکا برابر با ۴ لئو و هر یورو برابر با ۴.۵ لئو و هر لئو برابر با ۹۲۰ تومان بود.

توی مرکز همه شهرها و مناطق توریستی صرافی هست. بانک ها هم عملیات تبدیل پول رو انجام میدند ولی نرخ هاشون اصلا خوب نیست.

بهتره پولتون رو به لئو تبدیل کنید چون به غیر از معدود هتل ها و هاستل ها، هیچ جایی دلار و یورو قبول نمیکنه.

هزینه های سفر به رومانی درسته که از غرب اروپا کمتره ولی اونجور که توی ایران مشهور شده رومانی کشور خیلی ارزانی نیست.

هزینه های سفر من در رومانی شامل موارد زیر میشه:

• نه شب اقامت در هاستل: ۴۷۱ لئو
• حمل و نقل بین شهری و داخل شهری: ۳۰۱ لئو
• غذا، نوشیدنی و تنقلات: ۲۶۰ لئو
• ورودیه مکان های تاریخی: ۱۲۰ لئو
• سایر هزینه ها: ۸۰ لئو

با اینستاگرام در سفرها همراه من باشید. @safarnevesht

کل هزینه های سفر من در رومانی ۱۲۳۲ لئو یعنی معادل ۲۷۴ یورو شد، بعلاوه ۹ یورو سفر زمینی از صربستان به رومانی و ۲۸ یورو بلیط اتوبوس رومانی به بلغارستان.

در زمان سفر قیمت یورو حدود ۴۱۵۰ تومان بود.

تاریخ سفر: بهار ۱۳۹۶

مطلب بعدی

سفرنامه جزایر سیشل؛ بهشت آفریقایی در اقیانوس هند

مطلب قبلی

سفرنامه بلغارستان، پایان سفر بالکان