سفرنامه چین؛ هانگجو؛ شهر شعر، شهر عشق

شهر هانگجو (Hangzhou)  مرکز استان جِجیانگ که در ایران به اشتباه هانگژو و یا هانگزو هم گفته میشه یکی از ۷ پایتخت کشور چین بوده. هانگجو با اینكه صنعت و اقتصادش رو به شانگهای باخته ولی هنوز هم ۹ میلیون جمعیت داره و کلان شهر هانگجو چهارمین شهر پر جمعیت چین محسوب میشه. این شهر ٧٠٠ سال پیش بیشتر از یك میلیون نفر جمعیت داشته که جمعیت خیلی زیادی برای اون زمانه! ماركوپلو زمانی كه از این شهر دیدن كرده گفته بدون شك زیباترین شهر دنیاست. هانگجو جنوبی ترین شهر کانال بزرگ هست و رودخانه بزرگ چیان تانگ (یكی از ٥ رودخانه مهم چین) از وسط شهر میگذره. از نظر موقعیت جغرافیایی هم هانگجو در دلتای رودخانه یانگ تسه قرار گرفته.

دریاچه غربی (west lake) كه الهام بخش شاعرها و هنرمندای بسیاری بوده و در لیست یونسكو هم ثبت شده نماد اصلی شهر هانگجو هست. مسیرهای پیاده روی زیادی بر روی دریاچه توسط امپراطورهای مختلف ایجاد شده كه ٣ تا از اونها دریاچه رو به ٥ قسمت تقسیم كرده. جزایر مصنوعی متعدد و باغ های زیبا الهام بخش باغ های سبک شرقی در چین، ژاپن و کره بوده.كوهستان های اطراف دریاچه كه تعداد زیادی معبد و پاگودا داخلشون ساخته شده بهترین مكان برای تماشای دریاچه غربی هست. به نظر من اینجا شهر عاشق هاست و بویژه بعد از غروب آفتاب پارك های اطراف دریاچه غربی با اون گلكاری های زیباش جون میده برای قدم زدن دو نفره. چینی ها اعتقاد دارند اگر یك زوج كل مسیرهای روی دریاچه رو قدم بزنند تا آخر عمر با هم میمونند. زوج های جوان زیادی دیدم كه برای گرفتن عكس یادگاری شروع زندگی جاویدانشون به تپه های اطراف دریاچه غربی اومده بودند.

غذای خیابانی هانگجو هم خیلی متنوع و خوشمزست. به محض ورودم به هانگجو یك نون كنجدی از دو تا نانوای ترك زبان خریدم كه فوق العاده بود. اولین نونی بود كه توی چین خوردم و توش شكر نبود و بسیار خوشمزه!

کل اقامتم در هانگجو یک روز و نیم و دو شب بود. شب دوم اقامتم همزمان شده بود با شروع تعطیلات روز کارگر و به کمک دوست های چینی تونستم هاستل رزرو کنم. هاستل ووشان یی که به دریاچه غربی هم خیلی نزدیک بود قیمت یک تخت برای شب اول ۶۰ یوان و برای شب دوم که تعطیلات بود ۹۰ یوان شد.

عصر روز دوم سری به مزارع چای لانگ جین در نزدیكی شهر زدم. چای سبز هانگجو شهرت خاصی داره و اكثر توریست های چینی كه اینجا میاند چای سبز به عنوان سوغاتی میخرند. مزارع چای به اون زیبایی كه توی لاهیجان دیده بودم نبود. شاید الان فصل مناسبی برای دیدن مزارع چایی نبود.

اجلاس سران کشورهای جی ۲۰ قراره شهریور ۹۵ توی هانگجو برگزار بشه ولی از زمان سفر من که اردیبهشت بود تبلیغات و خوش آمد گویی برای این اجلاس دیده میشد. هانگجو سال ۲۰۲۲ هم میزبان بازی های آسیایی هست و به احتمال زیاد توریست های زیادی از ایران خواهد دید.

تاریخ سفر: بهار ۱۳۹۵

مطلب بعدی

سفرنامه چین؛ ووجن یا ونیز شرق ، شهری روی آب

مطلب قبلی

سفرنامه چین؛ مزارع برنج پلکانی یوان یانگ، تابلوی نقاشی کشاورزان چینی