سفرنامه بلغارستان، پایان سفر بالکان

سفر بالکان به آخرهاش نزدیکه شده بود و این سفر فوق العاده داشت تمام میشد. دیدن کشورهای منطقه بالکان از اسلوونی شروع شد و پس از دیدن کرواسی، بوسنی و هرزگوین، مونته نگرو، آلبانی، مقدونیه، کوزوو، صربستان و رومانی نهایتاً به کشور آخر یعنی بلغارستان رسیدم. اقامتم در بلغارستان کوتاه و در حد دو روز و دو شب بود. شاید اگر یک سفر فقط برای دیدن بلغارستان میرفتم حداقل یک هفته بهش اختصاص میدادم اما در سفر بالکان و در مقایسه با بقیه کشورها، سهم بلغارستان همین دو روز شد. در ادامه همراه من باشید تا در سفرنامه بلغارستان قصه این دو روز رو براتون تعریف کنم.

مختصری در مورد بلغارستان

جمهوری بلغارستان با مساحت ۱۱۱ هزار کیلومتر مربع کمی از استان اصفهان بزرگتر هست. همسایه های بلغارستان کشورهای ترکیه، یونان، مقدونیه شمالی، صربستان و رومانی هستند و از طریق سواحل دریای سیاه در شرق خودش به آب های آزاد راه داره. جمعیت بلغارستان حدود هفت میلیون نفر هست که هر سال کمتر هم میشه. بلغارستان یکی از سریع ترین نرخ های کاهش جمعیت در دنیا رو داره. بیشتر مردم بلغارستان مسیحی ارتدکس هستند و فقط ده درصد جمعیتش مسلمان هست.

امپراطوری بلغارها زمانی کل منطقه بالکان رو زیر سلطه خودش داشت اما با قدرت گرفتن عثمانی ها، حدود پانصد سال بخشی از امپراطوری عثمانی شد و در نیمه دوم قرن نوزدهم تونست برای خودش استقلال نصف و نیمه ای دست و پا کنه. از زمان استقلالش چندین جنگ شامل دو جنگ بالکان و دو جنگ جهانی رو تجربه کرد تا نهایتا به مرزهای کنونیش رسید. در سال آخر جنگ جهانی دوم بلغارستان توسط نیروهای شوروی اشغال شد که نتیجه ش روی کار آمدن یک دولت کمونیستی در پایان جنگ و پیوستن بلغارستان به بلوک شرق بود. نهایتا همزمان با فروپاشی شوروی، در بلغارستان هم انتخابات آزاد برگزار شد. بلغارستان در سال ۲۰۰۴ به پیمان نظامی ناتو پیوست و در سال ۲۰۰۷ هم بعنوان عضوی از اتحادیه اروپا پذیرفته شد.

اقتصاد بلغارستان بیشتر بر پایه کشاورزی هست و یکی از تولیدکنندگان بزرگ شراب اروپا محسوب میشه. روغن گل رز که برای ساخت عطر استفاده میشه بخش بزرگی از اقتصاد کشور رو تشکیل میده و حدود ۸۰ درصد عصاره گل رز دنیا از دره گل های رز کازانلاک بدست میاد.

زبان بلغاری از خانواده زبان های اسلاو هست و شباهت بسیار زیادی به زبان مقدونیه ای داره، در بلغارستان صحبت میشه و الفباشون هم سیرلیک هست. الفبای سیرلیک که در شرق اروپا رواج زیادی داره در قرن ۹ میلادی توسط دو راهب بلغار ابداع شد. یادگیری الفبای سیرلیک که حداکثر دو ساعت طول میکشه رو برای سفر به بلغارستان توصیه میکنم.

من زیاد فوتبال تماشا نمی کنم اما یکی از صحنه هایی که هرگز یادم نمیره ضربه سر لچکوف در یک چهارم نهایی جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا هست. گلی که لکچوف زد باعث حذف آلمان مدافع عنوان قهرمانی شد. بلغارستان نهایتاً توی اون جام جهانی چهارم شد.

بلغارستان یکی از اولین سکونتگاه های بشر در قاره اروپا بوده و از دوره های مختلف تاریخی آثاری رو داره. هفت اثر تاریخی بلغارستان در لیست میراث جهانی یونسکو ثبت شده. از طرفی دو تا پارک ملی هم در لیست جهانی یونسکو داره که نشون دهنده طبیعت زیبا و خاصش هست. بیشتر مناطق بلغارستان کوهستانی و جنگلی هست و بلندترین قله منطقه بالکان به اسم موسالا در رشته کوه ریلا بلغارستان واقع شده و ۲۹۲۵ متر ارتفاع داره.

اخذ ویزای بلغارستان

با پاسپورت ایرانی نیاز به ویزای بلغارستان هست که از قبل باید تهیه بشه. آدرس سفارت بلغارستان در تهران ولیعصر، توانیر، خیابان نظامی گنجوی، پلاک ۴۰ و تلفنش ۰۲۱۸۸۷۷۵۰۳۷ هست.

با اینستاگرام در سفرها همراه من باشید. @safarnevesht

برای دریافت وقت سفارت بلغارستان به همین شماره تماس بگیرید و درخواست نوبت برای ویزای توریستی بلغارستان کنید.

کشور بلغارستان عضو اتحادیه اروپا هست ولی هنوز جز شینگن نیست و با ویزای بلغارستان نمیتونید وارد منطقه شینگن بشید.

از اونجایی که بلغارستان قصد داره به شینگن بپیونده، مدارک لازم برای اخذ ویزای بلغارستان هم شبیه کشورهای عضو پیمان شینگن هست: • فرم ویزا • شناسنامه • پاسپورت • مدارک شغلی • مدارک مالی • بیمه • رزرو هتل • انگشت نگاری • پرداخت هزینه ویزا

با مراجعه به وبسایت سفارت بلغارستان در ایران که حتی زبان فارسی هم داره، میتونید آخرین اطلاعات و مدارک رو بدست بیارید.

در صورتی که ویزای دوبار ورود یا چندبار ورود شینگن یا ویزای تایپ C از یکی از کشورهای رومانی، کرواسی و یا قبرس داشته باشید، میتونید بدون نیاز به ویزا به بلغارستان سفر کنید. من هم از همین قانون استفاده کردم.

بهترین زمان سفر به بلغارستان

اگر سلیقه شما به من نزدیک هست، بهترین زمان سفر به بلغارستان فصل بهار هست. هوا عالیه و هنوز فصل توریستی شروع نشده. برای طبیعت گردی زمان خوبی هست و بدون سرما و گرمای شدید، میشه از دیدن شهرها لذت برد.

اوایل پاییز هم زمان خوبی برای سفر به بلغارستان هست. زمستان های بلغارستان سرده و فقط اگر قصد اسکی و ورزش های زمستانی رو دارید به اونجا سفر کنید.

تابستان های بلغارستان هوا گرم میشه و و چون فصل پر گردشگر هست همه جا پر از توریسته و به نظرم فقط برای شنا در سواحل دریای سیاه و دیدن شهر وارنا مناسب هست.

بلیط پرواز به بلغارستان و مسیر دسترسی زمینی

از ایران به بلغارستان معمولا پروازهای مستقیمی در تابستان به شهرهای صوفیه و وارنا برقرار میشه ولی پروازهای مطمئن از مسیر استانبول هستند.

بلیط پرواز رفت و برگشت تهران به صوفیه از ۲۸۰ یورو شروع میشه. با مطالعه راهنمای جستجو و خرید بلیط ارزان میتونید بلیط مناسب برای سفر خودتون به بلغارستان پیدا کنید.

از استانبول به صوفیه قطارهای شب رو که حدود ۱۰ ساعت طول میکشند هست.

مسیر یک طرفه حدود ۳۵ یورو هست. اتوبوس های استانبول به صوفیه حدود ۹ ساعت طول میکشه و بلیط یک طرفه ۳۰ یورو هست.

روز اول، صوفیه پایتخت زیبای بلغارستان

اتوبوسی که ۷ صبح از بخارست پایتخت رومانی حرکت کرده بود ساعت ۸ به مرز رومانی و بلغارستان رسید. شهر مرزی گئورگی (Giurgiu) در شمال رودخانه دانوب و خاک رومانی و شهر بلغاری روسه (Ruse) در جنوب رودخانه دانوب قرار گرفته.

اتوبوس از روی پل دوستی عبور کرد و پروسه خروج از رومانی و ورود به بلغارستان هر دو در شهر روسه انجام شد. بدون هیچ دردسری و حتی نیاز به پیاده شدن از اتوبوس وارد آخرین مقصدم در شبه جزیره بالکان یعنی کشور بلغارستان شدم.

اتوبوس ساعت ۱۳ به صوفیه (Sofia) پایتخت بلغارستان رسید. ترمینال اتوبوس و ایستگاه راه آهن صوفیه هر دو کنار هم هستند.

از روی نقشه فاصله تا هاستلم رو چک کردم، کمتر از ۵ کیلومتر بود. این یعنی کرایه با تاکسیمتر که هر کیلومتر حدود ۰.۸ لوا بود، ۴ لوا میشد. من هم تصمیم گرفتم با تاکسی برم. مرکز شهر بدلیل عملیات عمرانی، شلوغ و پر ترافیک بود و نهایتا ۱۴ لوا کرایه من شد! واحد پول بلغارستان لِو یا لِف با علامت اختصاری BGN هست که جمعش میشه لِوا و هر لو در زمان سفر من معادل نیم یورو و حدود ۲۱۰۰ تومان میشد. شنبه بود رسیدم صوفیه و همه هاستل های خوب پر شده بود. تصمیم گرفتم به جای رفتن به یک هاستل با امتیاز پایین، یک اتاق تک نفره در هاستل مورتو و کافتو (Moreto & Caffeto Hostel) بگیرم. قیمت اتاق تک نفره با حمام و دستشویی مشترک ۱۵ یورو شد. هاستل تمیز و خوبی بود و برای این اتاق کوچولو ۱۵ یورو (۳۰ لوا) قیمت مناسبی بود. قیمت تخت در اتاق ۶ تخته هم ۹ یورو بود. نکته منفی این هاستل فاصلش با مرکز قدیم صوفیه هست که پیاده حدود ۲۵ دقیقه طول میکشه.

بلغارستان و صوفیه برای من یادآور خاطرات نوجوانی هم هست. پسر خاله من به همراه خانوادش بیست سال پیش به صوفیه رفتند و یک سالی در این شهر زندگی کردند.

وقتی به ایران برگشتند من بودم و داستان های مفصلی که پسرخاله م از اونجا برای من تعریف می کرد. اون داستان ها برای سال ها تصورات من از خارج رو تشکیل می داد. الان کنجکاو بودم اون شهری که برای من زمانی نماد خارج بود رو خودم از نزدیک ببینم.

بعد از کمی استراحت رفتم به سمت مرکز قدیمی صوفیه و بین جمعیتی که عصر روز شنبه برای گردش اومده بودند گم شدم.

بعد از کمی قدم زدن در مرکز شهر قدیم صوفیه و پارک های زیبای شهر، به مقابل کاخ دادگستری (Palace of Justice) رفتم، جایی که هر روز ۱۱ صبح و ۶ عصر تور شهرگردی صوفیه برگزار میشه. اسم سازمان غیر دولتی برگزار کننده صوفیا فری تور (Sofia Free Tour) هست. شرکت کنندگان تور عصر که همگی کنار مجسمه شیر جمع شده بودند به قدری زیاد بود که به ۳ تا گروه تقسیم شدیم با سه تا لیدر.

به جرات میتونم بگم بهترین تور شهرگردی بود که در سفر بالکان داشتم، راهنما خیلی خوب و با احساس تاریخ ۶۰۰۰ ساله صوفیه و همینطور بناهای زیبای شهر رو معرفی می کرد.

راهنما در مورد یک رسم جالب بلغاری برامون توضیح داد. بلغارها روز اول مارچ و به مناسبت تبریک رسیدن بهار، به دوستانشون، اعضای فامیل و همکارهاشون مارتِنیتسا (دستنبندهای سفید و قرمز) هدیه میدند. بستن این دستبند به دست خوش یمن محسوب میشه و بعد از دیدن اولین شکوفه بهاری، دستبند رو از دست باز می کنند و به درخت گره می زنند. برای مردم بلغارستان، مارتنیتسا نمادی از باروی هست. توی تصویر بالا مارتنیتساهای گره زده شده به درخت رو میبینید.

دقیقا همینجا بود که یک خانم مسن رهگذر به تندی با راهنمای ما صحبت کرد. راهنما به درخواست شرکت کنندگان حرف های اون خانم رو ترجمه کرد که خلاصش این میشد: یک دختر جوان وقتی همچین لباسی میپوشه نباید دستاش رو بالا ببره و زیر بغلش پیدا بشه.

تور حدود دو ساعت طول کشید و در مقابل کلیسای معروف و زیبای سنت الکساندر نوسکی، بزرگترین کلیسای جامع بلغارستان، تمام شد. علاوه بر بناهای تاریخی تعدادی از ساختمان های عظیم دوره کمونیست و تاریخچه مختصر کمونیست بلغارستان هم جزئی از تور شهرگردی بود. توی تور با یک ایرانی ساکن فرانکفورت آلمان به نام محسن آشنا شدم و کمی با هم گپ زدیم.

روزی که من صوفیه بودم روز موزه در بلغارستان بود و همه موزه ها مجانی بود.

صف طویلی جلوی همه موزه ها تشکیل شده بود و با اینکه ورودی موزه ها رایگان بود، فرصت رفتن به موزه نداشتم.

صوفیه از گذشته که رومن ها اینجا بودند بدلیل چشمه های آب معدنی و آب گرمش معروف بوده. همچنان تعداد بسیار زیادی از این چشمه های آب معدنی در صوفیه هست و جزو جاذبه های توریستی شهر محسوب میشه.

زیباترین صومعه بلغارستان به اسم صومعه ریلا (Rila monastery) در فاصله دو ساعتی صوفیه هست که در صورت داشتن یک روز اضافه حتما توصیه میکنم این صومعه رو ببینید. در مرکز شهر و جاهای توریستی پیدا کردن کسی که زبان انگلیسی بلد باشه کار سختی نبود، بویژه نسل جوان به خوبی میتونند انگلیسی صحبت کنند. فروشنده های بلیط در ایستگاه راه آهن هم انگلیسی بلد بودند ولی در ترمینال اتوبوس اوضاع زیاد خوب نبود.

شبکه گسترده ای از مترو، تراموا، اتوبوس و اتوبوس برقی نقاط مختلف شهر صوفیه رو به هم متصل می کنند. بلیط یک طرفه ۱.۶ لوا هست و میشه از راننده تراموا یا اتوبوس خریداری کرد.

کرایه تاکسی هم ۰.۷ لوا برای هر کیلومتر هست ولی با محاسبه زمان سفر و توقف ها این مبلغ خیلی بیشتر میشه.

روز دوم، شهر تاریخی پلوودیو

روز دوم سفرم به بلغارستان شهر صوفیه بارانی شده بود. حوالی ظهر از هاستل خارج شدم و با تراموای شماره یک به سمت ایستگاه راه آهن حرکت کردم.

بلیط ساعت ۱۳:۱۵ به مقصد پلوودیو (Plovdiv) رو به قیمت ۹ لوا خریدم و در حالیکه فقط ۶ دقیقه به حرکت قطار مونده بود به سختی تونستم سکوی حرکت قطارم رو پیدا کنم.

بلیط شماره واگن و کوپه و صندلی نداشت. یک صندلی خالی پیدا کردم و نشستم.

پدر و پسری که در کوپه من بودند بیشتر از ۵ دقیقه نتونستند جلوی کنجکاویشون رو بگیرند و پرسیدند اهل کجایی. وقتی گفتم ایران، پسر از اون بالا یک کیف دایره ای شکل آورد پایین و یک دف ازش خارج کرد. شروع کرد از ایران بگه و اینکه چقدر دوست داره به ایران سفر کنه. حس خیلی خوبی بهم دست داد، اینقدر خوب که تقریبا همه سه ساعت مسیر رو رفتم توی راهرو کنار پنجره ایستادم و منظره های بیرون رو تماشا کردم.

علاوه بر دشت های سرسبز و گل های شقایق، تعداد زیادی ساختمان های بزرگ و مخروبه که به نظر میومد کارخانه های متروک دوران کمونیستی هستند هم در مسیر دیده میشد.

وقتی به ایستگاه راه آهن شهر پلودیو رسیدم دنبال بخش امانات گشتم ولی خبری نبود.

رفتم به ترمینال اتوبوسرانی اما متاسفانه امانت اونجا فقط تا ساعت ۶ عصر یعنی کمتر از دو ساعت دیگه باز بود.

چاره ای نبود، با هر دو کوله پشتی و آهسته راه افتادم به سمت شهر قدیم پلودیو.

ساعت ۶ عصر در تور شهرگردی پلودیو شرکت کردم. این تور در بهار و تابستان هر روز ساعت ۱۱ و ۱۸ از مقابل ساختمان شهرداری (جلوی فواره) برگزار میشه.

با توجه به فرصت محدودم، این تور بهترین راه برای دیدن شهر پلودیو بود.

قبل از شروع تور راهنما با دیدن کوله های من بهم هشدار داد که مسیر تور سربالایی زیاد داره و اومدن با این کوله ها زیاد منطقی نیست. گفتم نگران نباش، حله 😁.

تور دو ساعت طول کشید و با اینکه به خوبی تور شهرگردی صوفیه نبود، قطعا ارزشش رو داشت.

پلودیو قدیمی ترین شهر اروپاست که از ۶۰۰۰ هزار سال پیش بطور پیوسته در اون سکونت وجود داشته.

در حال حاضر دومین شهر بزرگ بلغارستان هست و از هفت تا تپه تشکیل شده.

البته یکی از تپه ها در گذشته تخریب شد و با سنگ هاش بقیه شهر رو سنگفرش کردند.

آمفی تاتر رومی که همچنان برای برگزاری کنسرت استفاده میشه، استادیوم رومی که فقط قسمتیش کاوش شده و ظرفیت ۶۰ هزار نفر داشته، مسجد دوره عثمانی ها و تعداد زیادی خانه تاریخی که تعدادیش به موزه و هتل و رستوران تبدیل شده از جاذبه های اصلی پلودیو بلغارستان هستند.

شهر پلودیو پایتخت فرهنگی اروپا در سال ۲۰۱۹ خواهد بود و جشنواره های زیادی اینجا برگزار خواهد شد.

برای غروب آفتاب روی تپه قدیمی مرکز شهر رفتیم که منظره زیبایی از شهر پلودیو و سایر تپه ها داشت.

شب پیاده به سمت ایستگاه راه آهن برگشتم و منتظر قطار به مقصد استانبول شدم.

بلیط قطار پلودیو به استانبول رو از ایستگاه راه آهن صوفیه به قیمت ۴۸ لوا برای کوپه ۴ تخته خریده بودم.

بلیط های ۶ تخته ارزونتر و ۲ تخته ها گرونتر میشد. همین بلیط قطار از صوفیه تا استانبول ۶۵ الی ۷۰ لوا میشه. قطار ساعت ۹ شب از صوفیه حرکت میکنه و ۲۳:۲۰ به پلودیو میرسه.

قطار و کارکنانش اهل کشور ترکیه بودند و همه چیز تمیز و مرتب بود.

نه تنها کوپه بلکه واگنی که من توش بودم خالی بود. متصدی کوپه هم انگلیسیش در این حد بود که موارد لازم رو کاملا حفظ کرده بود و مدام من رو مستر خطاب می کرد.

قطار قدری تاخیر داشت و ۳ دقیقه بعد از رسیدن حرکت کرد. خوابیدم تا اینکه بعد از ۱ ساعت در یک ایستگاه دیگه پسر هلندی به اسم پیتر وارد کوپه من شد و نه با سر و صدا بلکه با بوی جوراباش بیدارم کرد!

دوباره خوابیدم تا ساعت ۲ بامداد قطار به مرز بلغارستان و ترکیه رسید.

متصدی واگن اومد پاسپورت ها رو جمع کرد و بعد از ۱۵ دقیقه با مهر خروج بلغارستان تحویل داد.

قطار ۵ دقیقه بعد حرکت کرد و وارد خاک ترکیه شد. اینبار همه باید از قطار پیاده میشدیم.

تقریبا اکثر افراد بدون مشکل مهر ورود به ترکیه توی پاسشون خورد. اما قضیه پیتر فرق داشت.

شهروندان هلند برای ورود به ترکیه نیاز به ویزا دارند و پیتر نمیدونست. باید ۲۵ یورو برای ویزا پرداخت می کرد ولی پیتر هیچ پول نقدی نداشت و اونجا هم خودپرداز نبود!

نهایتا یک مسافر ترک بهش لطف کرد و ۲۰ یورو بهش داد تا پیتر موقع رسیدن به استانبول بهش پس بده.

کلا نیم ساعتی در سمت ترکیه توقف داشتیم و قطار مجداد حرکت کرد.

ساعت ۷ صبح قطار به ایستگاه هالکالی (Halkali train station) در کنار دریاچه کوچوک چکمچه در غرب استانبول رسید. هالکالی حتی از فرودگاه آتاتورک هم به مرکز شهر دورتره. خارج از ایستگاه قطار اتوبوس رایگان برای بردن مسافرها به مرکز استانبول بود.

با پرواز شب به تهران سفر ۵۰ روزه من به کشورهای شبه جزیره بالکانپایان یافت.

هزینه های سفر من به بلغارستان

هزینه های سفر دو روزه من به بلغارستان ۸۵ لوا معادل ۴۳ یورو شد.

بلیط اتوبوس رومانی به بلغارستان ۲۷ یورو و بلیط قطار بلغارستان به ترکیه ۲۵ یورو شد.

با اینستاگرام در سفرها همراه من باشید. @safarnevesht

در زمان سفر قیمت یورو حدود ۴۱۵۰ تومان بود.

بلغارستان بیشتر برای سواحل دریای سیاه، شهر ساحلی وارنا (Varna) و سواحل شن های طلایی در ایران شناخته شده. از اونجایی که وقتم بسیار محدود بود و علاقه چندانی هم به ساحل تنها ندارم، وارنا در لیست بازدیدم در بلغارستان نبود.

تاریخ سفر: بهار ۱۳۹۶

مطلب بعدی

سفرنامه رومانی سرزمین دراکولا و قلعه ها؛ راهنمای سفر و ویزای رومانی

مطلب قبلی

سفرنامه مولداوی؛ وقتی قطارها پرواز می کنند