سفرنامه استرالیا؛ تاونزویل، جزیره مگنتیک و پارک ملی پالوما

استرالیا

خانه ایرلى بیچ رو در آخرین وقتی که میشد یعنی ۱۰ صبح تحویل دادیم و با خانه اصلى خودمون یعنى ون راه افتادیم به سمت شهر تاونزویل (Townsville) که با ۱۷۰ هزار نفر جمعیت بزرگترین شهر شمال شرق استرالیا هست و لقب پایتخت شمالی کوئینزلند رو هم به خودش اختصاص داده. اولین چیزى که به چشمم اومد تعداد بسیار زیاد بومى هاى استرالیا توى این شهر بود. بومى هایى كه معتقدند هنوز هم در قرن بیست و یك دولت استرالیا بهشون ظلم میكنه. متاسفانه عکس گرفتن از آدم ها توی استرالیا خیلی راحت نیست و حتما باید اجازه بگیری و البته معلوم نیست جواب مثبت بگیری یا منفی.

تاونزویل در مقایسه با شهرهای قبلی، شهر نسبتا ارزونیه و حتى كنار رودخانه یك استخر بسیار زیبا و رایگان دارند. یک ساعتی توی استخر شنا کردیم و بعد در کنار رودخانه پیاده روی کردیم. نیلوفرهاى كنار رودخانه راس (Ross) بی شباهت به سراب نیلوفر كرمانشاه نبود.

برای تماشای غروب آفتاب به بالاى یك تپه قلعه (Castle Hill) رفتیم. شهر و خانه ها با سقف های سفیدشان از بالا خیلى زیباتر بود. سقف سفید خانه ها شبیه منظره هایی بود که از جزیره سنتورینی ( Santorini Island ) یونان دیده بودم. جزیره مگنتیك یا مغناطیسی (Magnetic Island) هم در دوردست پیدا بود. جزیره مگنتیک هم اول توى برنامه بود ولى به دلیل هزینه بالاى رفت و آمد به اونجا حذف شد. نفرى سى دلار براى مسافر و صد و هشتاد دلار براى ماشین (رفت و برگشت) از نظر من براى سى دقیقه اتوبوس دریایی خیلی گرون بود.

شهر تاونزویل و جزیره مگنتیک از فراز کوه قلعه

برای خواب رفتیم به پارکینگی در وسط شهر که اجازه خوابیدن داده شده بود ولی کاملا با تریلی و سایر ون ها و خودروها پر شده بود. مجبور شدیم جای دیگری در اطراف شهر پیدا کنیم.

روز پانزدهم ۳۴۴ کیلومتر رانندگی کردیم.

روز بعد پارك ملى پالوما (Paluma National Park) در فاصله دو ساعتى تاونزویل رو دیدیم. جنگل هاى بارانى و انبوه پالوما بخشى از مجموعه بزرگتر جنگل هاى استوایى شمال استرالیا هستند كه جزو میراث طبیعى جهانى یونسكو هم ثبت شدند.

جاده هاى كوهستانى پارك ملى پالوما باریك، پیچ در پیچ و كمى خطرناك بودند. درختان انبوه سر به فلك كشیده، چند رودخانه كوچك و آبشار، چندین منظرگاه (Lookout) و دریاچه پالوما از مشخصه هاى اصلى پارک ملی پالوما بودند.